w bielszym odcieniu bieli
nagie okładki zakrywasz dłonią
zawijasz dzieciństwo w pieluchy
obracasz myśli we wszystkie pory roku
i nastaje zima

wtedy wdrapujemy się na swoje ciała
między wyobraźnią a kolejnym słowem
jest naga przestrzeń

gdzieś w równoległym wszechświecie
między tobą a mną
kochają się wiersze

siedzimy między tobą a mną
gryzie nas proces starzenia się
i popękane ściany miasta

losowo między kartkami
mruczą koty
w nieziemskich kolorach
płynie księżyc

na pryczy między gwiazdami
kochają się wiersze
poeci żyją w skrócie

miasto gaśnie
nasze ciała świecą przykładem

mi­jam to­ry z których zdjęto po­ciągi
w cza­sie dnia brzęczą już tu tyl­ko puszki po pi­wie
mam sta­le zmien­ne nas­tro­je
dla­tego w tej chwi­li od­wie­dzam cmen­tarz
gdy widzę mo­nument śmier­ci
życie wy­daje się ta­kie piękne
rdza­wa cisza krzyży
pta­ki mają pra­wo tu zaśpiewać

w pow­rotnej drodze przez Ru­mej­ki
na­pije się dob­rej ka­wy
gram słod­kich cias­teczek pop­ra­wi nas­trój
ach prze­jadę jeszcze ro­werem
po sier­pniowych łąkach
za­gubiona zieleń
i te cze­kola­dowe kro­wy
ra­zem z mo­tyla­mi w ko­metkę grające
w od­da­li bo­ciany zos­ta­wiają w gniaz­dach
zmarłe ar­le­kiny

chorobliwy jest ten listopad
nie da się odkaszlnąć
pragnę czegokolwiek

i faktycznie jest ciemno
tylko w Biedronce świecą się pomarańcze
noc siedzi na schodach
głaszcze gwiazdy
opowiada sny łajzom

w oczekiwaniu
na drugą stronę księżyca
czytasz wiersze
spod igły
szyte na miarę naszych czasów

i nie przejmuj się inflacją
martw się o swoje życie
ono najbardziej traci na wartości

w cieniu mruczących gwiazd
spaliśmy kocim snem
noc była długa
a kołdra zbyt krótka

i nastała jesień
czas cofnął się
z letniego na zimowy

nic się nie zmieniło
życie gramoli się po kieszeniach
czasem przychodzą do nas wiersze

otwierasz drzwi
spóźniona pizza
już dojrzewają drożdże

gdzie diabeł nie może
tam czytamy wiersze
świat
tkwi w szczegółach

wybiegliśmy o jeden wers
za daleko
to był błąd
nie ortograficzny

zróbmy przerwę
w oddechu

w szaleństwie jesieni
na jerozolimskich
marzną kolory
wszyscy uśmiechamy się do telefonów

a ty malujesz miasto
na nowo
potem zbierasz pogubione liście

kosztorys kolejnego dnia
napiszemy w metrze
owinięci w sentymentalne
billboardy
i późny listopad

skopiowałaś ten uśmiech wczoraj
dziś tylko korekta
pierwsza noc
pierwsze przymrozki

ostatni liść jesieni
błądzi za oknem
można rzec pozamiatane

w obfitości gwiazd
miejskiego monitoringu
odnalazłaś w końcu
piąte koło
u wozu wielkiego

stoimy przed sobą niewinni i pierwsi
z biletem do raju
na peronie kolejnej stacji
ktoś pyta o drogę
krzyżową

a dzisiaj będzie wrzos
kolor odnaleziony
w leśnym wazonie
na półce między książkami
a dębem starym

i tylko liście uschłe
najpiękniej jak potrafią
szeleszczą jesienią
jak zwykle o tej porze
sfruwają z drzew
zgodnie z kalendarzem

na kartce zerwanej chwili
kolejny wtorek
czarny
nieodświętny
zwyczajny

między mapą a kalendarzem
nasze zmarszczki
chwila na herbatę
i spojrzenie w okno

potem spragnieni podróży
idziemy obok siebie
w nienamalowanym lesie
w cieniu wiejskiej ciszy

za stogiem siana
słońce rozbabrane nagie
turla się
w szklance zimnego wiatru

doceń to co masz
nie szukaj innych gwiazd

zawisłem na czubku noża
kat biegnie z wahadełkiem
spodziewam się najgorszego

po kolacji
siedzieliśmy na scenie
na widowni huśtał się świat
w nastroju późnego lata

na pohybel wakacjom
ostygły jeziora
spadły kolejne liście
księżyc zlizały bezdomne koty

teatr
łabędź na czerwonych kołach
naga kobieta czyta wiersze
niebo pełne ostatnich piorunów

za pierwszą klamką
jest zwodzony most
kilka ulic dalej
w kolorze wczesnej pełni
błądzi księżyc

nie musisz udawać
każdy śpi jak umie
na świeżym prześcieradle
senna twarz
i dłoń pełna gwiazd

w pustym oknie nocy
zagubieni wędrują
do nieba
samobójcy
szukają próżno ziemi