przebiegłem po śnie
gubiąc noc na bezdrożu ciszy
galop koni zarysował
ostatnie tchnienie horyzontu

za murami bezbrzeżne przykryte dywanami
dialog blasku niedopalonych świec
trącam niebo urwane gwarem krętych ulic
samotność potyka się o garb wielbłąda
koci wzrok i jaśminowy salon

dobre samopoczucie to towar deficytowy
szczególnie w poczekalni kolejnego dnia
irracjonalny demon gardzi zegarami
lekarze zmuszeni są wyjść
młodość zostaje królem starość błaznem

mijam tory z których zdjęto pociągi
w czasie dnia brzęczą już tu tylko puszki po piwie
mam stale zmienne nastroje
dlatego w tej chwili odwiedzam cmentarz
gdy widzę monument śmierci
życie wydaje się takie piękne
rdzawa cisza krzyży
ptaki mają prawo tu zaśpiewać

w powrotnej drodze przez Rumejki
napije się dobrej kawy
gram słodkich ciasteczek poprawi nastrój
ach przejadę jeszcze rowerem
po sierpniowych łąkach
zagubiona zieleń
i te czekoladowe krowy
razem z motylami w kometkę grające
w oddali bociany zostawiają w gniazdach
zmarłe arlekiny

Pukam do drzwi
teraz wystarczy pozbierać
wszystkie ryby z chmur
rzucić słońcem o ziemie
jak szklanką w chwili złości
na niedokończonym horyzoncie
domalować radosnego Boga

i mamy chaos nie tylko w pogodzie
a niech pada próżny deszcz
w promocji są parasole
i gumowe wieloryby

Idziemy pustą plażą
dziś nie ma nawet komorników
stopy kaleczą wyrzucone muszelki
przy bursztynowej herbacie
upragniony pocałunek
lubię ten wiatr od morza
o słonym poranku

Amen
to na początek dnia
dziś każdy owoc zrani duszę
może tylko zimny powiew
skandynawskich okien
oczyści zbłąkane żagle

gniew wędrujących słoni
niesionych bielą pajęczyny
topi lęk w morskich falach
nie pytam o wczorajsze wspomnienia

mgły opadły zabrało tylko psa
wiernośc zagubiona w odgłosie morza
tajemnica ludzkiego bólu
rozumiem świat tylko o poranku

wieczne pragnienie szczęścia
odpływa na krze

w oddali słoń pies
i świadek prawdomówny