To pierwotne Piękno
bez którego On nie byłby sobą

Samotna Inteligencja
jakby potencjał niedokończony impulsem

To ono stało się świadome siebie
jakby chciało istnieć jeszcze bardziej

Teraz jest Miłość
ona wciąż dojrzewa jakby niezadowolona z siebie

Jest Człowiek
on ciągle spogląda w górę szukając dalszej drogi

Choć Piękno
to tak uosobione

Choć Nieskończoność
to tak zmienna

Szary motyl

To ja
kocham noc
gdy spowija mnie ciemność
czuję się bliżej Ciebie
mam jeszcze wiele do zrobienia
Być tutaj
To znaczy trwać

Mój blask jest inny
mój kształt jaśnieje
Ale ja chcę żyć jak Ty
Chcę widzieć siebie

Ciemność mi wystarcza
nie muszę się ukrywać
Ale chcę

Chcę być tak jak Ty
I nie kochać tylko
samej siebie

Tak wiele pragnień
tak wiele uśmiechów

To co ludzkie
wciąż tak bardzo nieznane

Nadzieją pozostały marzenia
marzenia od zawsze były modlitwą

To poszukiwanie z wiarą
że ktoś w końcu [...]

Między czułością zdań milczenia
Delikatnie wschodzące słowa
Chcąc znaleźć tę myśl
tak bardzo czekam

Chwila która trwa
na pograniczu sensu
to owoc beztroski

Zagłębiam się jeszcze
to nadal ja
skupiony w punkcie

Słuchać siebie
To tak jakby spojrzeć
Jeszcze raz
I dostrzec
Tak
To On tak skromnie się przypomina

Cząstki zakrzywiają swój tor
Chociaż biegną skądś od początku
W podróży po bezkresach
Jaki jest cel
Gdy dąży się
po nieskończoności

Droga nie będzie taka sama
Zmieni się także czas
Kiedy już dotrze do nas
To ostateczne spojrzenie

My co już wiemy
Co to będzie oznaczać
W końcu móc zajrzeć
W głąb siebie

Jacy wtedy będziemy?