MarcoPolo

A jeśli wyłupią mi oczy
ciemność obdarzy mnie światem

A jeśli zęby me
szczernieją koszmaru obrazem
uśmiechać się będę

Jeśli zaś mózg pożrą białe larwy
zjedzą każdy neuron
każdą tkankę

Co jeśli zjedzą mi duszę
dusza ma wypełni pustkę
lub jej częścią pozostanie
na potępienie wieczności

A ja nie martwię się
póki widzę
cieszy się ona tym
co dobre i wspaniałe

zagubiony
żywot

fałszu
stworzenie

jadłodajnia głodu
źródło pragnienia
skorupa lodu

nicości [...]

Jesteś dobrym człowiekiem
pięknym człowiekiem
Masz tyle słabości
lecz walczysz o siebie

Wrażliwy jesteś
wciąż taki słaby
Dzisiaj ulegasz
zostałeś zdeptany

W nocy niech spadną [...]

Żegnaj lecz nie na zawsze
spotkać nam się kiedyś przyjdzie
chcę Ci podziękować
ta krótka znajomość
czymże ona będzie
wtedy gdy już zapomnimy

Ja obiecuję tak się uśmiechnę
za każdym razem kiedy
przyjdziesz wspomnieniem

Pozdrowię raz jeszcze
Anioła którego ustawiłem
koło Ciebie aby był
aż do chwili
gdy się wszyscy spotkamy
i już nie będziemy pamietać
rozstania

Twój uśmiech nieśmiały
chęć poznania siebie
Nasze rozmowy zwykłe
zrozumienia potrzebę

Spojrzenie szczere
pewny uścisk dłoni
Ust prawdę wyznaną
odwagę słów twoich

Zatroskaną powagę
opiekuńczy gest
To wszystko dobre
co między nami jest

Kocham że jesteś
kocham że jestem

Kocham każdego
kto brzemie niesie
życia swojego

Czyja to wina
że słońce wstaje
w krasie swej całej
o wczesnych godzinach

Kto odpowiada
za gniazdo bocianie
stęsknione czekaniem
na dachu sąsiada

Gdzie sprawiedliwość
dla zwiędłej róży
co miała służyć
darem za miłość

Komu się żalić
za szczęścia poznanie
co daremnym kochaniem
znika w oddali

Więc czyja to wina
że zalotnie spojrzawszy
odchodzi bez słowa
piękna dziewczyna