Dlaczego
stawiasz na mojej drodze wyboistej już dość
istoty platonicznie uczuciowe?
Dlaczego
te zabawy i gry w chowanego
latami trwające i końca nie widać?
Dlaczego
dajesz nadzieję
iluzję pozbawioną przyszłości?
Dlaczego
ta dzierżawa na placu zabaw [...]

Mój obraz
w galerii strzeżonej pilnie
za szkłem i barierką
czeka wciąż na spojrzenie łaskawe
I choć skradziony w myślach
zawsze obrazem będzie
tak cicho i jednostronnie
oczekującym
bezradnym
zwinięty w rulonik
schowany przed złodziejem
aby sumienia nie ruszać

Istnie
przedziwny materiał
przyciąga i odpycha
chce spotkania i za chwilę
Odpycha
wyczulony na istnienie drugiego
dziwnymi siłami się posługuje
ustami nie porusza
woli niewidzialne od namacalnego
On
raz naładowany zawsze pozostaje taki sam
zmieniając jedynie kierunek
i zmuszony do odepchnięcia
zawsze na obecność czujny i nieczuły

To Ty
torturujesz mnie
cześć i do zobaczenia
tak łatwo przychodzi
nie czekaj aż pójdę
szukać słońca za horyzontem