Moja Ojczyzna to czerwone maki
I biel haftowanych obrusów
szarpanych wiatrem

dobry chleb, Ojczyzna moja
to rozbiór serc i jedna kula
w czaszce Pradziadka

moja i twoja
pamiętaj

Jego grzechy czarne wypadną z szafy
I jej suknia biała wyszywana zdradą

- skazani na dożywocie

zagryzą się kiedyś
jak wygłodniałe hieny
o strzęp miłości

i pomrą róże na straganach
litość zmruży oczy

i tamte skrzypce
nie zaproszą już
do tanga

przykrywasz mnie ciepłym kocem
tak na zapas
a mnie gorąco od tej naszej
nie miłości
- kocham
mówisz za często, nie wierzę
i wychodzisz o świcie
zgasić gwiazdy
i zostawiasz rozmarzoną
- znowu
nie o tobie