Zawieszona pomiędzy Twoim może a obiecuje, szukam odpowiedzi czy zawsze.
Bo to ona mnie nurtuje.

Zostaniesz moim mężem?
Będę Cię kochała, dotykała ,głaskała, całowała,przytulała kiedy tylko zechcesz.
Obiecuję.

Dałabym się Tobie prowadzić z zamkniętymi oczami po linie nad przepaścią.
I wiesz, że się boję wysokości .

I wcale nie musi być dobrze.
Ważne byśmy byli wtedy razem i potrafili stawić temu czoła.

I razem, ramię w ramię.
Choć czasem kilometry nas dzielą.
Miłością wywalczymy wszystko.
A na problemy znajdziemy złoty środek.
I nie musimy się śpieszyć.
Miłość nie wymaga pośpiechu. Miłość potrzebuje cierpliwości.

Kupiłam dziś brązową nić, by przyszyć guziki w Twojej kurtce...mówiłeś, że czarna nie pasuje.
Kupiłam, choć rozum krzyczał, że już nie wrócisz.
Jednak serce, serce mi szeptało, że kochasz i nie zapomnisz.
I wrócisz..może za 20 lat a ja wtedy dalej będę czekała z tą brązową nitka by się uśmiechnąć i powiedzieć-
Czekałam, wiedziałam.

Miłość rodzi się z przyjemności patrzenia na siebie, karmiona jest koniecznością widywania się i niemożliwością rozstania się.

Pochowałam dziś własne serce. Umarło z nadmiaru miłości. Lekarze już dawno nie dawali mu żadnych szans.
Za silna, zżera każdą komórkę, za długo już trwa- nie mamy na to lekarstw.
Pogrzeb był piękny, byłam tylko ja. Chyba nie dotarło do Ciebie zaproszenie.
Nie było mi już nawet przykro.
A na nagrobku napiszę-
Tu leży serce.
Kochało bezgranicznie
Zginęło z przedawkowania uczuć.

Jak wielka może być nienawiść kobiety?
Gdy serce krwawi , jak wychodzi z pościeli i wraca do domu....

Chciałabym by miłość do Ciebie tak nie bolała.
Strasznie nie lubię cierpieć.
Przychodzę do Ciebie z sercem na dłoni a Twoje słowa tną je jak brzytwa, później wracam do domu i zszywam by się jeszcze jakoś w całości trzymało.

I upiekę dla Ciebie dziś pyszny sernik, doprawiony łzami , z musem z serca, gdyż w całości już nie położę, na talerzu ze smutku.
Najlepszym jaki mam.

-Jak sądzisz, po jakim czasie zapomina się zapach ukochanej osoby?
-Tego zapachu nie zapomina się do końca życia, nawet jak pójdziecie osobną drogą, gdy kiedyś gdzieś w tramwaju, w markecie, w banku znajdziecie się w tym samym czasie zapach ukochanej osoby podsunie Ci wspomnienia, przypomni jej dotyk, rozdrapie stare rany...
- Ale dlaczego?
- Miłość, miłości się nigdy nie zapomina.

Często wieczorami czekam z nadzieją, że napiszesz - Zejdź na dół.
Zawsze w swojej najlepszej sukience i Twoją ulubioną szminką na ustach.
A gdy wybija godzina, w której się już na pewno nie pojawisz idę pod prysznic z nadzieją, że przyjdziesz jutro.
Ot taka ma naiwność.

Pamiętasz? prosiłam byś nie kłamał, bo boję się upadku z wysokości szczęścia.
A ty, skrupulatnie wznosiłeś mnie coraz wyżej, by powiedzieć- że nigdy od niej nie odejdziesz.
I spadłam, połamałam wszystkie kości, rozdrapałam stare blizny, tworząc nowe, serce w rozsypce, raczej nie do poskładania, a dusza... dusza taka pusta odkąd pozbawiłeś mnie złudzeń.