Mówi się, żeby nie żyć przeszłością. Jak tego nie robić, kiedy już tylko tam istniejesz Przyjacielu?

Jeśli chodzi o żałobę to naprawdę nie wiem czy najtrudniejsze jest osiągnięcie akceptacji tego, że Twojej bliskiej osoby już nie ma, czy zaakceptowanie tego, że czeka Ciebie reszta życia bez niej.

Przyjaźń jest jedną z najważniejszych wartości w moim życiu. Przestrzeń na bycie sobą, wsparcie i bycie wsparciem, zrozumienie. Mogłabym wymieniać tak wiele, ale nie odda to mojej wdzięczności za osoby, które są, albo były moim drogowskazem i ratunkiem (czasem nawet przed samą sobą).

Wykrochmaliłam Je nawet!
Dobrze czytasz! Serce wykrochmaliłam!
Myślałam, że teraz będzie takie twarde, ułożone i porządne. Że z takim sercem to i w gościach można się pokazać. A ono... nic sobie z tego nie zrobiło! Przez chwile było sztywne, ale po chwili... wylało strumienie łez i teraz znowu... znowu jest miękkie, czułe i wrażliwe.
Nie krochmalcie serca. Nie ma sensu.

Może gdybyśmy My - Ludzie - wyciągnęli do siebie ręce...
Może gdybyśmy spojrzeli sobie w oczy...

Może wtedy odkrylibyśmy, że to co uważamy, że nas dzieli - tak naprawdę nas łączy.

Zastanawiam się czy dorosłość jest czymś co spada na nas znienacka, czy jest to długotrwały proces wymazywania głębszych części samego siebie.

Jest takie spojrzenie na świecie, które daje całkowite ukojenie.
Jest taki uśmiech, który odbiera wszelkie troski.
Jest także miłość, która nigdy nie przemija.
To spojrzenie, uśmiech i miłość małego dziecka.

Oczyściłam serce z żalu, niewdzięcznych miłostek i pychy.
W rezultacie przytrafiła mi się MIŁOŚĆ.
Prawdziwa, przejrzysta, odwzajemniona miłość mężczyzny.
Mój świat już nigdy nie będzie taki sam.

Z zagłębianiem się w cudzy umysł jest jak z wędrówką po lesie.
Nigdy nie wiesz, gdzie skrywa się wilk.

Czas upływa, przelewa się nam przez palce.
Spójrz.. już minęła sekunda, dwie...
Ta chwila to najlepszy moment, aby zacząć żyć.