Krążę w ciemnościach
Ta droga coraz trudniejsza do przebycia
Cień nadziei zanika powoli
Me ciało jak napięta struna
Przerażone jakby na kolejny cios czekało
Coraz częściej wyostrzam wzrok
by uniknąć zaskoczenia przez kolejny atak
Moja dusza już wycieńczona spowalnia tempo
I coraz częściej dotyka dna...

•••

Odseparowana od siebie samej
Stoję obok osoby którą kiedyś znałam
Zamknięta w swej głowię tracę równowagę
A każdy kolejny szept jest jak bolesny cios
Prześladują mnie przenikliwe obrazy i słowa dawniej przeżyte
Co noc wytrząsają ze mnie ostatki sił i zgliszcza odwagi
Przez cięcia na ciele mogą się wydostać
By za jakiś czas powrócić
Znów rozplenić strach i pustkę w zagubionym dawno sercu

Uciec stąd jak najdalej chcę
Zgubić wszystko uciekając pośpiesznie. Zapomnieć...
Zapomnieć o wszystkim co mnie boli
Co niczym drut kolczasty coraz mocniej serce uciska
Wykorzystałam już dawno wszystkie siły
Nie mam już skąd czerpać tlenu by móc dalej biec

•••

Powoli zaczynam zwalniać
Spierzchnięte usta tęsknią do świeżej wody
Oczy spragnione snu, a ciało jakby przygotowywało się już na koniec...
Czuję pragnienie, lecz nie mam go jak zaspokoić
Serce krwawi krzycząc o pomoc
Krwawię to tu, to tam
Zaczyna wypływać ze mnie wszelka wola życia