Wraz z chłodem późnej jesieni
śnieg pojawił się na ziemi.

Niedaleko, tuż za rogiem
wpadłaś na mnie mimochodem.

Choć nie spada z nieba każda,
pojawiłaś się jak gwiazda.

By uchronić cię przed mrozem,
przytuliłem się jak mogłem.

Z ciepłem gorącej herbaty
wdychaliśmy aromaty.

W gwiazdki w oczach zapatrzeni,
nikt nie myślał, że się zmieni.

Słodkie dni i słodkie noce...
w nowe życie z wiarą kroczę.

I gdy jestem wciąż radosny,
ty znikasz z powiewem wiosny.

Anioł drogę mi zastąpił
Rad swych nie poskąpił
– Musisz się na lepsze zmienić
Potem się ożenić.
Kawalerskie rzucić żagle
Nagle to po diable! –
I tak truje, nudzi, gada…
Wtem, poczułem: pada!
Więc stoimy… deszczyk rosi,
Anioł o coś prosi…
Coś tam szepce, coś tam mówi,
Że deszcz mu nie służy
I najchętniej bez zwlekania…
???
– Diabeł się wyłania! –
Biel spływa z deszczem na ziemię
– Chytre, czarcie plemię! –
Musiał wstąpić do młynarza
I morały gada…
Mnie, człekowi z krwi i kości
Co nie grzeszy tylko pości. 😁

Czarne cienie
mgłą spowite
jak wspomnienie
w kłębek zbite.
Już nie przychodź,
mnie pozostaw.
Z moją psychą
zmieniam postać.
Świt zastanie
mnie innego,
po tej zmianie
wstąpię w niebo.

Dlaczego stoisz w drzwiach?
wejdź proszę, kochanie...
Dziś przyszłaś z końcem dnia,
zjesz ze mną śniadanie.

Zanim opowiesz mi
jak do mnie trafiłaś,
napełnię wannę ci,
byś relaks zażyła.

Wtul się w ramiona me,
jak dziecko z ufnością.
Całuję oczy twe,
niech sny się rozgoszczą.

Gdy obudzi nas świt
i dzień wstanie nowy,
możesz zaufać mi,
kochać cię – gotowym.

W dalekiej krainie,
w uroczej dolinie,
przy bajkowym młynie
rzeczka wolno płynie.

Kręci młyńskim kołem
gwiazdki pływające,
a młynarz z mozołem
miele z ziaren mąkę.

Mógłby sieci wstawić,
wszystkie gwiazdki złowić,
dzieci do zabawy
nazajutrz zaprosić.

Jeden wystarczył oka rzut.
Tam, w środku mgiełki oddechu
na linii rozchylonych ust
wydobył się, bez pośpiechu
wyraz, co wyraził wszystko.
Miłość, tęsknotę i smutek
- spopielałe palenisko.

jeszcze szept...
przysiadł jakby motyl
na czerwonych płatkach ust

cichy szept
zamienił się w dotyk
tak mnie kuś, wciąż jeszcze kuś

jeśli chcesz
będę jak ten motyl
tylko czar spojrzenie rzuć

weź mnie, weź
w uśmiech twój uroczy
smak twych ust dziś chcę czuć

Daj się porwać na wycieczkę,
zabierz buty, jakąś kieckę,
zabierz także torebeczkę.
Jak trafimy na imprezkę
potańczymy też troszeczkę.
Przyjdzie czas na poduszeczkę,
wtedy chętnie cię popieszczę.

Piękna jest nasza planeta
i cudowne na niej życie.
Niejedna patrzy kometa
i ludziom zazdrości skrycie.

Ciekawe gwiazdy mrugają,
przypatrują się z zachwytem.
Smugi słońca ogrzewają,
choć dzielą niebo z księżycem.

Błękitna kula w bezkresie,
wyjątkowa i jedyna.
Czy koniec człowiek jej niesie,
ile jeszcze zła wytrzyma?

I co? Chcesz żebym znów
Przyszedł z garściami słów?

Niech przyjdzie pora snów,
Ruszę na łowy dusz.

Świadkiem - księżyca nów,
W matni - kobiecy puch.

Opadły pocałunki jesieni
tak jak liście szeleszcząco.
Żadna pora roku nic nie zmieni,
bo ja cię kocham gorąco.

Pierwszy śnieg tej zimy na twych włosach
odgarnąłem dłonią drżącą.
Jeszcze chwila i stopnieje w oczach,
bo ja cię kocham gorąco.

Nagie rozpościerają korony
leśne olbrzymy znacząco,
wśród drzew wspominam rodzinne strony,
bo ja cię kocham gorąco.

Wspomnieniem pomaluję twe wargi,
młodością barwię płonącą
i na nic tu minionych lat skargi,
bo ja cię kocham gorąco.

Więc te szepty w wyznania zamieniam,
widzę cię w sen mój wchodzącą
i porę roku dzisiaj odmieniam,
bo ja cię kocham gorąco.

Zabieram Ci księżyc tej nocy
Usypiam Twe oczy
Najciszej jak mogę szepczę
Śpiewem westchnę

Sypnę gwiazdy pod powieki
Będą Ci świecić
Śpij kochana
Do jutrzenki z rana

I wyśnij wszechświat
Najpiękniejszy sen – kwiat

Tylko nie szukaj za daleko.
Nie ma mnie za górą, za rzeką.
Zamknij oczy, tam pod powieką,
Jestem wtedy, gdy łzy nie pieką.

szukasz mnie...?
a może już nie...

A gdy miną te lata najlepsze,
gdy dorosłość da mi się we znaki
o młodości będę pisać wiersze...
myśli poszybują tak jak ptaki.

I wtedy zjawiłaś się Ty...
Oderwałaś plastry pokładłe na bolączkach.
Z uśmiechem dmuchnęłaś w oczy,
Myśli spłoszone pochowały się po kątach.
Dotknięte szorstkie policzki
Złagodniały pod wilgotną mgiełką szeptania.

Pod drzwiami pełne walizki
Tamtego życia - pod łóżko upcham do rana.