Chciałem przyjść do Ciebie,
Ale nie mogę.
W noc padało śniegiem,
Zawiało drogę.

Zobaczę Cię z wiosną.
Spłyną kry smutku,
Tą porą radosną
Miłości nurtu.

Lecz może Ty przyjdziesz,
Gdy tęsknić będziesz.
Zostaniesz, nie wyjdziesz,
A wiosna... wszędzie!

W sen zapada
srebrny księżyc.
Przestał bajki opowiadać,
w świerkowej, skrył się gałęzi.

Słońce rankiem
tu zawita.
Spotka śpiącego przypadkiem...
schowa się księżyc banita

między gwiazdy?
- do latarni.
(zgadł to każdy)

Bądź dziś mym kotkiem, koteczkiem,
Ja Ci do uszka poszepczę,
Aż swe śliczne oczka zmrużysz.
Ty za to troszkę pomruczysz,
Lecz nie powiesz: a kysz kocie!
Poddasz swe ciało pieszczocie...

Z kwiatem ci do twarzy
i z kosmykiem włosów.
Można się rozmarzyć
od takich widoków.

Pełnia za dni parę,
ty drżysz przytulona
emocji nadmiarem.
Dla nas noc stworzona.

Będzie nam rozświetlał,
gonił płoche myśli.
Gwiazdom już powiedział,
że nam randkę wyśni.

Nie zasłaniaj okien,
księżyc jest dyskretny.
Zerknie jednym okiem,
minie nasze szepty.

W poświacie księżyca
łatwiej znajdę ciebie
żeby się zachwycać
i być z tobą w niebie.

Podbite oczy okien
o świcie rozespanym,
za słońcem wodzą wzrokiem.
Jestem… kochanym.

Z tobą umówiłbym się na randkę,
na taką kolację ze śniadaniem.
Może nie chciałabyś znać mnie rankiem,
lecz już zostaniesz moim kochaniem.

Te kochane, uwielbiane...
gdzieś są moje Dziewczynki.

Noszę je w myślach, w sercu,
są w każdym, moim wierszu.