Jest i takie przebudzenie w nocy...

Wyciągam rękę, czuję czyjś dotyk.
Ciepła słodycz wypełnia me serce,
Na mojej twarzy czuję twe ręce.

Dlaczego się tak rumienię
za te serca każde drgnienie?

Życie mknie jak oka mgnienie...

Ja ukrywam swe marzenie,
jak niedostępne pragnienie.

Co...? dziś piątek
trzynastego...!
- i co z tego,
to początek
...........
weekendu miłego :))

Witaj, memu sercu miła Kobietko.
Rozpromieniasz uśmiechem poranek.
Jeszcze wczorajszych, słyszę słów echo,
Po namiętności nocnym pożarze.

Pracowity dzień każdego z nas czeka.
Z łatwością trudy dnia  pokonamy.
Strumyk naszych uczuć kończy rzeka?
- Nie, spójrz, ocean szczęścia przed nami.

Życie gwiazd to też taniec,
Zanim zaczną spadanie.

Gwiazdom, w otchłani mroku
Nikt nie dotrzyma kroku.

A fordanser - kometa
Parkiet gwiezdny rozświetla.

za oknem liście opadają
niczym romantyczne konfetti
mnie się te chwile podobają
- barwny świat po listnej zamieci

W Twoich oczach cień widzę cierpienia.
Przychodzę...
Z jesiennymi kwiatami w kieszeniach.
Ukoję...
Choć nie wołasz mojego imienia.
Dopowiem...
Historię czyjegoś nieistnienia.

Młodzieńcze serca - szalone...
czy ktoś zdołał je okiełzać?
Do pięknych uczuć stworzone,
by u źródła miłość czerpać.

W sercach naszych pozostają
ukryte przed światem na dnie.
Wtedy o sobie znać dają,
gdy nostalgia nas dopadnie.

Jest szkolna miłość - ta pierwsza...
Całe życie ją się pamięta.
Pasuje do każdego wiersza,
W morskim bursztynie łza zaklęta.

Tam, po drugiej stronie rzęs,
gdzie zgubiony szczęścia kęs,
obiecana pieszczot część,
a chwila trwa cały wiek...
- odnajdę Cię? Kto to wie?

Noc pachnie migdałami
Włosami blask odrzuca
I chmurą nad wodami
I chwilą, co… przemija.

Ta ziemia jest okrągła
I może w środku pusta?
Mam tyle wiatru w myślach
I tyle szeptu w ustach.

Noc pachnie za migdałem,
A tam ktoś czesze włosy.
Więc czemu bezustannie
Śnią się Twe śliczne oczy?

Gdzieś, na pustkowiu ciszy
Patrzysz za Naszą gwiazdą,
Może tam Nasze myśli
Snem złączone zostaną?

Noc pachnie migdałami
I gwiazdą spadającą.
Więc co się stanie z Nami,
Rozdzielonymi rzeką rwącą ?

Dziś u mnie świecznik płoszy cienie,
na boki rozgarnia ciemności.
Jak języki, drgają płomienie,
zaduma w mym sercu dziś gości.

Przez to co dzieje się za oknem.
Tam zawisły ciemne kotary,
na szybie gonią się dżdżu krople
świat spowity przez mgły opary.

Ciepły kubek herbaty w dłoni
i piszę te słowa nieśpiesznie
mój wzrok szaloną ćmę goni
co tańczy swój koniec pociesznie.

Wieczorem, gdy mgła wylewa się na ulice
Swymi mackami dotyka szyb rozświetlonych,
Chowamy światła, zamykając okiennice.
Bojąc się, słuchamy historii niestworzonych.

Ja już nie czekam na emocji nikły dreszczyk,
Wychodzę w noc ciemną, hen poza klosze świateł
I nie przeszkadza mi siąpiący zimny deszczyk.
Nie przestraszy mnie ani zjawa, ani diabeł.

Nagle, przede mną, brama cmentarna wyrasta.
Bez wahania otwieram jej skrzydło, ze zgrzytem.
W dali, wraz z mrokiem mieszają się światła miasta.
Kontury pomników, cienie tną swym niebytem.