Wiersze — maba

Świetlistym świtaniem
śród śmigłych świerków
średniej śliczności śpiewania śmieszki
świętuję świetność świata
środowym śmiechowierszem

We wtorkowym wierszu
wyszarpanym wyobraźni
wymyślnym wzdychaniem
wyimaginowanym
wędrowaniem
wewnętrznym
wypaleniem
wypełniam
wyrwę
w wyklejance wydarzeń

Nocą
łagodnieją dźwięki
światła
tracą ostrość
zmieniają się
w pojedynczy plomyk
dusza
zmienia charakter
tak łatwo
ogrzać ją
albo zranić
płomieniem świecy

dobrze że można ugasić ten pożar
pojedynczą lzą

Wejdź przez Bramę Floriańską,
gdzie wśród kiczu perełki,
co barwami wołają przechodnia,
idź przez Rynek, gdzie Adaś,
a pod jego pomnikiem,
u kwiaciarek gladioli pochodnia.
Potem Grodzką idź wolno
i uważnie się wsłuchaj
w różnorakie odgłosy Krakowa,
może jeszcze uslyszysz
jakieś echa Historii, [...]

Jesienią będę dobierać
starannie każde słowo,
rozmyślać będę o zmierzchu
z nostalgią, zaduszkowo.

Latem słowa mi tańczą
kwiatowo i wiśniowo,
niosą mnie gdzieś hen- w chmury
i jakoś mi tak - baśniowo...

Czasem w obłokach błyśnie
iskra uczucia jak gwiazda,
to znowu spod chmur wysokich
jak bocian wracam do gniazda.

Latem w marzeniach wędruję
z herbatą mrożoną, kawą
i słowa nade mną tańczą
- są lekką, letnią zabawą.

I by mnie nie poniosło tam,
gdzie się chadza za młodu,
dorzucam galazkę mięty
z kolejną kostką lodu...

Parasol
przeciwwirusowy
zasłania słońce
maski
ukrywają niedoskonałości
uczuć
a nawet myśli
bardziej wirtualni
coraz mniej realni
witamy się
prawym łokciem
co dnia wstajemy
lewą nogą

Choć jak ogień i woda
odcień czerni i bieli
- ty i ja

chociaż
wszystko nas dzieli

choć to zakrawa na cud

szukamy siebie
wciąż sobie potrzebni
jak upał i chłód

Z czym rymuje się cisza?
Dobrze czuje się w niszach,
w owych myślach niszowych,
które w ciszy przychodzą do głowy.

Mam w spiżarni
sloiki konfitur
ogórki małosolne

mam pomysł
na wakacje
książkę
grządki tulipanów

może
jeszcze zrobię coś dobrego [...]

Pod drzewkiem wiśniowym,
w ogródku - stoliczek,
a na tym stoliczku
- niewielki koszyczek.
W koszyczku - wisienki,
a w jednej, na szczycie
- Byt cienki,
odziany w - a jakże - wiśniowy - kubraczek - Robaczek,
co chciałby odmienić swe życie,
bo czuje, że w wiśniach,
od wiśni, przez wiśnie [...]

Nie przeżyję życia
za ciebie

niestety
na szczęście

trzeba by zabrać
cierpienie
ale i radość

każdy dostanie swój
kawałek tortu
albo okruch
czyli to samo

każdy ma swój krzyż
i swoje pięć minut
albo mgnienie oka

nie przeżyję życia
za ciebie

ale mogę
po prostu być

Kształt myśli
i posłaniec nadziei

naczynie
pełne uczuć
głupoty
i mądrości

sztukmistrz
co koi i rani
leczy i zabija

jest końcem
i początkiem wszystkiego

pozwala się rzucać na wiatr
i potrafi zapadać kamieniem w serce

odwieczne
i ulotne

- Slowo

Wybiorę się
na spacer
po obłokach srebrzystych
przejrzystych
żeby skakać z chmurki na chmurkę
zanurkować w kłębiasty puch
przekonać nadętą jak balon
burzową złość
by spuściła z tonu

a jeśli noc mnie zaskoczy
przejdę się Drogą Mleczną
jak Aleją Gwiazd

wybiorę się tam
gdy opuści mnie lęk przestrzeni

ale wtedy
będę marzyć
o spacerze po ziemi...

Słońce drzemie
pod szarą kołderką
powietrze szumi
uporczywą mżawką
chce się
zwinąć w kłębek
i od niechcenia
spod zmrużonych powiek
obserwować
zapłakane szyby

"Żyli długo i szczęśliwie"
- takie banalne
jest niemedialne
trochę zbyt śliczne
nieartystyczne
dla wielu nudne
trochę za trudne

więc
zaniedbane
iniedocenione
Szczęście
ucieka
i z daleka
mija Czlowieka