A kiedy czegoś w nas zabraknie,
drobnej iskierki czy okrucha,
wiatr nocą wyje do Księżyca,
łza bardziej pali, chociaż sucha...

I nagle w ciszy słychać więcej,
i widać wszystko jakby jaśniej,
świat ten sam nadal, jednak inny,
kiedy zarzewie z wolna gaśnie...

Za naturę się ludzką
wzięli dwaj rzeźbiarze,
misternie dłubią w sercu,
poprawiają twarze,
potem malują, kładąc światłocienie;
jednego imię: Miłość,
drugiego: Cierpienie.

Pewien miłośnik KARAluchów,
mrówek i much (więc entomolog)
wybrał się raz na KARAoke,
gdzie poznał panią egiptolog.
Niczym KARAbin szybkostrzelny
Amor zadziałał, posłał strzałę
(pokonał go jak KARAteka,
kiedy w największym walczy szale).

Kobieta piękna, więc oprawy
ślicznej potrzeba tu niemało, [...]

Antropolożce i miłośniczce
płyt WINYlowych, dobrego WINA,
zostać zachciało się wielką sławą
i przyjrzeć się teorii DarWINA.

Kłopotu było z tym co niemiara
(z dociekliwymi tak to bywa),
nasza uczona szukała pilnie
brakującego wciąż ogniwa.

Badała zatem wstrętne robale,
obserwowała małpy, morśWINY,
nawet... własnego narzeczonego
(bez najmniejszego poczucia WINY )!

No i znalazła! Światem zatrzęsło
po ogłoszeniu takiej noWINY.
A narzeczony - o dziwo! - uciekł
od swej uczonej, mądrej MalWINY...

I chociaż twa ulica
znana ci od dziecka
jest bardziej wyboista
wbrew logice stroma
choć twe dzieciństwo
dalej wciąż z każdym pogrzebem
a do odlotu z gniazda
rwie kolejne pisklę

to przecież wciąż tak samo
tkwi na niebie Vega [...]

A może trzeba zdjąć
jak cenny płaszcz
wszelki nadmiar
od żądz ciężki

spod niecnych pragnień
i małych bolesnych zazdrości
wysupłać wolne serce
i nieść je na dloni

zdjąć z oczu złote łuski
czarne albo gwiazdorskie okulary
i zobaczyć świat
pod październikowym niebem

z Bratem Wiatrem śpiewać
pochwałę stworzenia?

Wiosną bywa energiczny,
lecz sercowe ma kłopoty,
latem siódme poty leje
i na nic nie ma ochoty.

Jesień zwalnia go. Po zimie
zawsze trzeba mu odnowy...
Kiedy wypracować szczęście
- nie wie człowiek sezonowy...

Klonowym złotem wiatr ozdobił
jeszcze zielone wierzby włosy,
ogród objęły we władanie
wyniosłe astry, pyszne wrzosy.

Świat leniwieje mgłą okryty,
jak bury kot entuzjazm drzemie,
brzozy złotymi płaczą łzami;
Październik znów odwiedza Ziemię.

Od wschodu do zachodu
dzień po dniu
tydzień za tygodniem
miesiąc po miesiącu
za rokiem rok
od narodzin po śmierć
coraz prędzej

a jednak warto

niepiękne
są tylko chwile

Maluje się starawa zieleń
w modne kolory, mgłą nawilża,
słońce zmniejszyło ogrzewanie,
puchowa kołdra coraz milsza...

Ptakom się skończył repertuar,
kłótni ich już nie słychać co krok,
bo gniazda dawno stoją puste...
Znowu nam dorósł kolejny rok...

Mówią, że ludzi skusić łatwo,
igrzyska dać, obiecać zboże;
to jednak kwestia charakteru:
masz go - nikt łatwo cię nie zmoże...
Wystarczy przyjrzeć się Naturze
(szczególnie, gdy w pogodzie bieda),
gdy liść się mocno drzewa trzyma
i silny wiatr mu rady nie da.

Miłość - subtelna i delikatna,
czasem człowieka nieźle trzepnie,
wywróci świat do góry nogami
i na właściwe miejsce wepchnie.

Szkoda że nie wiemy
ile jest wzorów płatków śniegu
i czy słychać jak rośnie trawa

może po drugiej stronie
zobaczymy
to co poza horyzontem
usłyszymy
ciszę
zrozumiemy
czemu poeta myśli wierszem

dobrze jednak
że nie znamy tej chwili
kiedy pytanie
dlaczego
zamienimy na
jak długo jeszcze