maba

Zaledwie muśnięty
sugestią jesiennej zadumy
ogród
odwiedziła dziś
świeża
po porannej kąpieli
z kroplami rosy tu i tam
z piegami od słońca
piękna i pełna
z koszem jabłek
gronami aronii
kwiatem slonecznika
dojrzala
uroda sierpniowego ranka

Koronkowy ksztalt
kusząca korzenność
kaskada koloru

kontemplacja
kosztuje kropelkę
krwi

koszmarem kawa
kędy
kaktusowe kwiaty

(Obiecuję, że to ostatni tautogram :))) ale nie mogłam się powstrzymać, patrząc na to ulotne piękno...)

I nieważne
jak długo mnie znasz
trzydzieści minut
trzydzieści dni
trzydzieści lat
drgnęła powieka
czy zmienił się świat
przewidujesz mnie
i dziwisz się mną
niezmiennie
zbędny tu czas
trzydzieści minut
trzydzieści dni
trzydzieści lat

Świetlistym świtaniem
śród śmigłych świerków
średniej śliczności śpiewania śmieszki
świętuję świetność świata
środowym śmiechowierszem

We wtorkowym wierszu
wyszarpanym wyobraźni
wymyślnym wzdychaniem
wyimaginowanym
wędrowaniem
wewnętrznym
wypaleniem
wypełniam
wyrwę
w wyklejance wydarzeń

Nocą
łagodnieją dźwięki
światła
tracą ostrość
zmieniają się
w pojedynczy plomyk
dusza
zmienia charakter
tak łatwo
ogrzać ją
albo zranić
płomieniem świecy

dobrze że można ugasić ten pożar
pojedynczą lzą

Wejdź przez Bramę Floriańską,
gdzie wśród kiczu perełki,
co barwami wołają przechodnia,
idź przez Rynek, gdzie Adaś,
a pod jego pomnikiem,
u kwiaciarek gladioli pochodnia.
Potem Grodzką idź wolno
i uważnie się wsłuchaj
w różnorakie odgłosy Krakowa,
może jeszcze uslyszysz
jakieś echa Historii, [...]

Jesienią będę dobierać
starannie każde słowo,
rozmyślać będę o zmierzchu
z nostalgią, zaduszkowo.

Latem słowa mi tańczą
kwiatowo i wiśniowo,
niosą mnie gdzieś hen- w chmury
i jakoś mi tak - baśniowo...

Czasem w obłokach błyśnie
iskra uczucia jak gwiazda,
to znowu spod chmur wysokich
jak bocian wracam do gniazda.

Latem w marzeniach wędruję
z herbatą mrożoną, kawą
i słowa nade mną tańczą
- są lekką, letnią zabawą.

I by mnie nie poniosło tam,
gdzie się chadza za młodu,
dorzucam galazkę mięty
z kolejną kostką lodu...

Parasol
przeciwwirusowy
zasłania słońce
maski
ukrywają niedoskonałości
uczuć
a nawet myśli
bardziej wirtualni
coraz mniej realni
witamy się
prawym łokciem
co dnia wstajemy
lewą nogą

Choć jak ogień i woda
odcień czerni i bieli
- ty i ja

chociaż
wszystko nas dzieli

choć to zakrawa na cud

szukamy siebie
wciąż sobie potrzebni
jak upał i chłód

Z czym rymuje się cisza?
Dobrze czuje się w niszach,
w owych myślach niszowych,
które w ciszy przychodzą do głowy.