A może trzeba zdjąć
jak cenny płaszcz
wszelki nadmiar
od żądz ciężki

spod niecnych pragnień
i małych bolesnych zazdrości
wysupłać wolne serce
i nieść je na dloni

zdjąć z oczu złote łuski
czarne albo gwiazdorskie okulary
i zobaczyć świat
pod październikowym niebem

z Bratem Wiatrem śpiewać
pochwałę stworzenia?

Wiosną bywa energiczny,
lecz sercowe ma kłopoty,
latem siódme poty leje
i na nic nie ma ochoty.

Jesień zwalnia go. Po zimie
zawsze trzeba mu odnowy...
Kiedy wypracować szczęście
- nie wie człowiek sezonowy...

Klonowym złotem wiatr ozdobił
jeszcze zielone wierzby włosy,
ogród objęły we władanie
wyniosłe astry, pyszne wrzosy.

Świat leniwieje mgłą okryty,
jak bury kot entuzjazm drzemie,
brzozy złotymi płaczą łzami;
Październik znów odwiedza Ziemię.

Od wschodu do zachodu
dzień po dniu
tydzień za tygodniem
miesiąc po miesiącu
za rokiem rok
od narodzin po śmierć
coraz prędzej

a jednak warto

niepiękne
są tylko chwile

Maluje się starawa zieleń
w modne kolory, mgłą nawilża,
słońce zmniejszyło ogrzewanie,
puchowa kołdra coraz milsza...

Ptakom się skończył repertuar,
kłótni ich już nie słychać co krok,
bo gniazda dawno stoją puste...
Znowu nam dorósł kolejny rok...

Mówią, że ludzi skusić łatwo,
igrzyska dać, obiecać zboże;
to jednak kwestia charakteru:
masz go - nikt łatwo cię nie zmoże...
Wystarczy przyjrzeć się Naturze
(szczególnie, gdy w pogodzie bieda),
gdy liść się mocno drzewa trzyma
i silny wiatr mu rady nie da.

Miłość - subtelna i delikatna,
czasem człowieka nieźle trzepnie,
wywróci świat do góry nogami
i na właściwe miejsce wepchnie.

Szkoda że nie wiemy
ile jest wzorów płatków śniegu
i czy słychać jak rośnie trawa

może po drugiej stronie
zobaczymy
to co poza horyzontem
usłyszymy
ciszę
zrozumiemy
czemu poeta myśli wierszem

dobrze jednak
że nie znamy tej chwili
kiedy pytanie
dlaczego
zamienimy na
jak długo jeszcze

W okno puka
jaskrawy promień
niebo rozgrzane do białości

dom na wzgórzu
zapuścił cieniste korzenie
szpaler drzew
zerka w chłodną dolinę

w powietrzu wisi
ażurowa mgła

wrześniowy
zwykły cud