W szkło otulona światło chłonę,
ciepło mi - jak to w szklanym kloszu,
tylko tak trudno złapać oddech
i wyprostować się nie sposób...

Czuwa nade mną gwiezdne mrowie,
z bliska aksamit czuję nocy,
lecz schwycić szczęścia srebrny promień
spoza tej ściany - nie mam mocy...

A może kiedyś przyjdzie ogień
lub pieśń, od której szkło się skruszy?
Ale czy wtedy drobny okruch
na śmierć nie zrani mojej duszy?

Kobieta - chociaż puch to marny,
ma moc niezwykłą, wręcz magiczną;
potrafi dać ci wiele ciepła
albo... reakcję alergiczną.

Okruszek niewinny aniołek
w uroczej różowej sukience
uśmiecha się słodko szczebioce
i świat cały chwyta za serce

oschła nastoletnia awangarda
z całym światem zawsze na bakier
dla wszystkiego co stare pogarda
włosy w czub czarny paznokci lakier

otulona w niezwykłość amantka [...]

Marzec artysta
subtelny dekorator
rozwiesza na gałęziach
leszczynowe strzępki
wierzbowe kotki

starannie ustawia słońce
by pokazać świat
z korzystnej strony

potem urządza próbę
strojąc tony ptasie

a nocą zaprasza
na wielki koncert
niezwykłej
kociej
muzyki

Pierwszą klasą
a może na gapę
według rozkładu
czy wsiadłeś w byle jaki
każda podróż wiedzie do
nie zawsze zakładanego
celu
po horyzont a czasem poza
między ludzi i w głąb siebie

wyprawa szybka jak po ogień
czy powolna włóczęga
uczysz się siebie i świata
od pierwszego do ostatniego
oddechu

każdy człowiek to
zadanie do rozwiązania

przecież podróże kształcą

Zimny wiatr
omiótł z kurzu
pęcherzyki płucne
chmury porozstawiał
po kątach

ciepłe słońce
ogrzewa przewietrzone
przestrzenie
układa na grządkach
kiełki tulipanów

a czarno ubrany
sędzia kos
patrzy z góry
na tę grę terenową
i głośnym gwizdaniem
ogłasza przewagę
wiosny

Hej poczekaj nie pędź tak
przez ciebie dostaję zadyszki
zwalniam
prawdę mówiąc
nie mam ochoty
dotrzymywać ci kroku
nie ciągnij mnie
nie tykaj palcem
nie dogryzaj

chcesz to pędź
ale mnie do tego nie mieszaj
zostaw w spokoju
moich bliskich i dalekich

wystarczy że w galopie
przemeblowujesz świat
Czasie

Niełatwo napisać
przestrzeń między nami
szarpanie gitarowych strun
zawodzenie saksofonu
taneczne wirowanie

iskrę dotyku
i po burzy spokój

radosne niedowierzanie
bolesne drżenie
ciepłą łzę wzruszenia
i gorącą bólu

jak napisać
ukryte znaczenia słów
i czytelną ciszę
dym z papierosa
aromat porannej kawy

przecież proza życia
nie zmieści się
w wierszu

Dokąd chciałaś odejść?!
Przecież widzisz, że tak ciemno…
Co ty wymyśliłaś?!
I co robisz z moją dumą?!
Dokąd odejść chciałaś?!
Wiem, że sama nie wiesz,
no, bo skąd to wiedzieć?
Nie masz przecież dokąd pójść…

Wiem, że się zmieniłaś,
ale nie wiesz, co za drzwiami… [...]