Lykos

Dawno już nie pisałem
Nie mam myśli więc i pióro wysycha
Wszystko wokół samo się dzieje
A ja patrząc na to – wzdycham
Szare dni i słoneczne
Przechodzą jeden po drugim
Raz krótkie są raz długie
Ja czuję się lepiej po długim
I tylko przez okno spoglądam
Choć widzieć tam nie ma czego
Lecz patrzę w szarość błękitu
I szukam niespodziewanego

Idę po schodach mej wyobraźni
staram się w górę wciąż wyżej i wyżej
widoku ciekawy z ostatniego schodka
lecz czasem ku uciesze tłumu zejść muszę
o kilka stopni w dół celu jednak nie tracąc z oka
i wspinam się sapiąc, a czasem po dwa stopnie skaczę
nikogo nie mijam bo w mej wyobraźni każdy ma swoje schody

W godzinie gdy padnie ostatnie słowo chcę abyś była przy mnie
Chcę wiedzieć, że gasnąc gdzieś tam nad ranem nie będę czuł się dziwnie
I uśmiech na twarzy miej wtedy Kochanie i nachyl się nade mną
Bo kiedy przejdę na drugą stronę, miłości będę miał pewność
I nie płacz bo łzy tu są niepotrzebne, nie żałuj ni dnia tej miłości
Lecz wybacz mi proszę od serca Kochanie dni nienajlepsze i złości
I nie bój się dotknąć raz jeszcze po twarzy, i spotkać się nie bój mnie we śnie
Ja kocham Cie mocno i chociaż mnie nie ma pilnuję Cię bezszelestnie