poplątały się nam dłonie do siebie
drogi wydłużyły w cienie bez świtów
nie ma już modlitw

choć może to grzech
tak milczeć

i mosty kruszyć

- cegła po cegle

grzeczny byłbym w brzucha twego kołysce
nieporadnie na przezroczystych palcach
liczyłbym dni do wyjścia
żeby ciebie zobaczyć

a ty
ty nie chciałaś

- mamo ?

że jak Marusia zatańczyć miałam
tak żeby śmiechem zaniósł się las
pamiętasz

ja pamiętam

list znów nie przyszedł
pytasz w nim ciszą
co słychać u mnie

ostatnio nogi mam jakieś
niezgrabne

warkocz od czasu do czasu
bo wiesz chyba
siwieją mi
dni

tak
mieszka we mnie samotność
jak ja lubi czarno-białe filmy
i naleśniki z truskawkami

drze mi się w serce
że ludziom ufać nie warto
i takie tam inne rzeczy

uciekam jej czasem i kopiąc
złość na środek jeziora [...]

pilnować się trzeba

bo głupie myśli świerzbią do złego
by wstyd jak pies nie wył mi
w głowie

że wzrokiem złym
zamiast dobrym
łatwiej było mi
objąć

człowieka

trudna to miłość
na odległość światów gdzie znicz granicą
gdzie tęsknota płomieniem głaszcze dłonie
w popiołach

i gdzie świętem ścieżek powszedniość
bo ona trwa

choć czas brzemienny
w nadzieję
rodzi

puste jutra

Mamie...

moje milczenia to słów wezbrane oceany
wewnętrzne sztormy
z ciągłą awarią
powiek

gdzie na krawędzi ust milkną
ćmy światłoczułe
nocą tylko odważne

w szepcie

dla nikogo

nie ubieraj mnie w ciszę bo nie obchodzi mnie
moda na umieranie
małżeństw

ja tylko oczy chcę bardziej mieć suche
ciebie i siebie skrojonych
na miarę i spać

- spokojnie

trzeba zapomnieć tak będzie lepiej
marzeń trzy garście
w kieszeń upchać
dziurawą

wziąć się pod pachę i marsz
w nową drogę

może się zgubi
co zgubić
ma

- tak będzie lepiej

tkwię w zakamarkach dni przeszłych
rzuconych pod łóżko
nie do wrócenia
jestem

głowa w papilotach myśli
kłujących od rana
noga jedna za oknem
donikąd

nic to dziś herbata
kotwicą

ulubiona

- zielona

nic nie mów

ciągle jeszcze szarpią się
oczy do ciebie rozbijając
o marmur

tyle jest ciszy na świecie
to moja cisza to moje ręce
białe od bólu

dziś deszcz więc płakać chcę
by nikt

tęsknotą klękam
światłem się tlę
o którym nikt nie wie

- że dla ciebie

miłość zaczyna się muśnięciem źrenic
delikatną nadzieją że sny zaistnieją
a kiedy odchodzi

kruszą się błękity o krok
do piekła

zostają ręce puste i noce
bezsenne koślawe
samotnością

- bo ludzie umierają

Nigdy nie będę twoją żoną
umiłowaną poślubioną
jej się rozwonią kwietne sady
jej pachnieć będą winogrady...

Kościół zaśpiewa chórem wam pięknie
w twardej posadzki chłodzie uklęknę
i modlitw szczere zaniosę łkanie
za twoje szczęście i za kochanie...

Odejdę cicho we własną ścieżkę [...]

słów mi oszczędź co obelg huczą wodospadem
świata nie widać oczy mam chore
rąk strachem jak grawitacją
spętanych nie podnoszę
do siebie

- zimno mi

FRASZKA NA DENTYSTĘ

Tak mu się marzył dom, basen wspaniały,
że częściej postanowił szukać dziury w całym.

FRASZKA NA LISTONOSZA

Niosły się listy ale niemym krzykiem
gdy je doręczał parze nad czajnikiem.

FRASZKA NA POWOŁANIE

W kieszeni nędza,
pójdę na księdza.