Dziś budząc się, pierwsza myśl czy jeszcze śpię?
Dziś nie chciałam się budzić jak co dzień wieczorem modliłam się by odejść.
Dziś nie miałam ochoty wziąść oddechu, chciałabym żeby to był sen.
Chce zapomnieć, odlecieć, zniknąć.
Czy ktoś powie mi jak tam jest?
Czy ktoś wie jak pomoc mi?
Czy ktoś wie jak zasnąć na wieki?
Codziennie ta myśl, nieprzerwana, że dziś się uda.
Obłuda!!!
Wszystko jest jak iluzja!
Gra świateł trochę trików jak magik na scenie dla widzów.
Obłuda!!!
Koniec.

Widzę cię, jak we śnie jak mara nocna, czy tyś realna istota?
Widzę cię, głęboko, daleko we śnie czy można cię dotknąć i poczuć cię?
Widzę cię, jak w głębi oceanu na dnie jak skarb piratów, czy tyle warta jesteś jak złoto Majów?
Widzę cię, ale nie wierzę sobie, nie doścignę ciebie pod żadnym pozorem.
Czy może mara jesteś, złym duchem się stałaś nie mnie to osądzać lecz wiem jaka jesteś cała, stoisz przede mną z nagą duszą bezwzględną, ja zasiadłam na fotelu i jak amant cię oglądam z wielką finezją i dokładnością, czy czasem cię nie skrzywdził mój wzrok?

Skąpana w krwi niczym w farbie malarz,
Burgundowa rzeka się wylała na jej twarz, zakrywając rumieńce z tego dnia.
Skąpana w blasku dnia otarła z siebie żal.
Pod osłona nocy zaś, wylała się krwawa maź, taka właśnie jest, ta madame.
Nie wiesz co czuje, nie znasz jej, wystarczy spojrzeć w jej oczy a ujrzysz co gdzieś w głębi siedzi niej.
Madame krwista, zła, żalu nie poskromiona cała we łzach. Dziś stanęła na piedestał i powiedziała sobie że da radę

Kiedyś ktoś grzebał w moim świecie, wiesz trochę wykopał, parę cegieł, ale potem dobudował cały swój świat, wiele większy niż mój i pochłonął mój świat i wprowadził tam burdel a ja miałam w miarę poukładane w moim świecie... Gdy okazało się ze jego świat nie pasował do mojego uciekłam dobudowałam większą tarcze i podoklejałam to co uszkodził.
A boję się kogokolwiek wpuścić, bo nie wiem czy to nie kolejny złodziej, który chce wziąść wszystko, i wybudować na moim świecie swój magiczny świat, czy to ktoś, kto chce dołożyć do tego świata jeszcze więcej dobrego, i spróbować posprzątać mi tam. I być w nim

Chciałabym latać ale nie umiem, wiec chodze po dworze Ziom. Chciałabym latać i patrzeć z gory na ludzi szarych i im machac by poprawiać im humor

Północ wybiła zegarowa tarcza, nagle bum szkło rozpadło się jak porcelanowa lalka, kawałek w dło, długa nić na ciele się pojawia, a z niej krople krwi. Zobacz jak dusza się ulatnia

Nie zapomnij się świeżych w kółko ran, które są po słowach złych. Te na ciele goją się szybciej niż sobie myślisz

Czy pamiętasz tą dziewczynę co za dnia jest uśmiechnięta? Teraz zobacz, ona płacze w swoim pokoju, serca nie ma z kamienia

społeczeństwo rządzi się rozsądkiem, zaufaniem i wiarą, to ich prowadzi do destrukcyjnych zachowań . By rządzić się rozsądkiem nie może być sprzeciwu innych ludzi, zaufanie to czynnik przed którym nas inni ostrzegają, a jednak za dużo go mamy, a wiara to filar który jednoczy wszystkich a jeśli okazuje się że brak jest tych 3 rzeczy ludzie popełniają autodestrukcję

Zakochana w tobie jestem, tak jak ty we mnie, jedno spojrzenie twoje i wiem co ci chodzi po głowie, jeden delikatny uśmiech i już wiem że inaczej nie umiesz, kochasz nad życie i kochać będziesz… nie jesteś sam uwierz..

kocham kłaść zimne dłonie na jego kark, kocham patrzeć na twój uśmiech kiedy wpatrujesz mi się w oczy, kocham twoje oczy wesołe gdy mówię, że cię kocham, kocham także twoją skupioną minę gdy robisz coś ważnego i się tym przejmujesz a ja wpatruje się w ciebie i zastanawiam się że nie jestem niego warta, po prostu kocham cię aniołeczku

Czuję się jak liść na wietrze, mogę lecieć wszędzie, lecz nie dolece tam gdzie zechce bo pod wami spadne, zwiędne.
Chciałabym być wiatrem lecieć sama wszędzie

my ukryci w mieście krzyku krzyczymy głośno, lecz nikt nas nie słyszy zabijamy się wokoło, mamy dość litości, chcemy wyjść z niezręczności tego świata, chce się uwolnić i wydostać na zewnątrz, nagle z powiek łzy się sączą i złe myśli się przyplączą, lecz krzyk wydostaje sie na zewnątrz i daje ulgę i to jest piękno

Była czarna postać, mroczna lecz fascynująca.
Tą postacią była pewna kobieta, o oczach przejrzystych, można by powiedzieć że zima je otulił w swych ramionach.
Była pewna kobieta rozsądna, jak i zaskakująca.
Było w niej coś tak mrocznego, lecz coś, co pieściło moje zmysły, węch, słuch, wzrok.
Ta kobieta była piękna niczym noc, skrywała tajemnice tak wielką że nikt nie powstydziłby się ją odkryć.
Ta kobieta to Cruela :)