Kiedy byłam młodsza wierzyłam w całą „Magię Świąt”. Wierzyłam w „Mikołaja” oraz „Gwiazdora”. Wierzyłam przez wzgląd na to, że we wszystko wierzyłam swoim rodzicom. Naśladowałam ich. Przed świętami zawsze pomagałam, szczególnie mamie. To pomaganie poniekąd czasami przynosiło szkody. To przypadkiem zrzuciłam szklankę pełną mąki na podłogę, innym razem coś innego… jednak zawsze wierzyłam w Święta Bożego Narodzenia i ich magię. Byłam dzieckiem, które nie musiało zobaczyć, by uwierzyć w coś. [...]

Ostatnia część. Nie spodziewajcie się niczego szczególnego przez dość długi czas.
***

- Bo nie potrafię. A może jednak potrafię? – tu w odpowiedzi usłyszałam pustkę. W moich oczach od razu pojawiły się łzy.
- Nie mogę. Przepraszam. Nie potrafiłabym tak żyć, zbyt dużo przez Ciebie wycierpiałam. Nie potrafię od tak o tym wszystkim zapomnieć. Nie potrafiłam żyć bez Ciebie, a potem od nowa będę musiała się tego uczyć.
- Dlaczego od nowa? – mówił, niemal płacząc.
- Kocham Cię, żegnaj – powiedziałam, [...]

Szczerze mówiąc niespodziewałam się, że dojdę aż do tylu części. Mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec, że jeszcze wena bedzie pchała mnie dalej w tym opowiadaniu.
***

Oddychając przerażająco trudno i szybko, poszłam do kuchni i zrobiłam sobie kakao. Bowiem, kiedyś mnie ono uspokajało. Potem usiadłam na podłodze po turecku pijąc kakao właśnie oraz starając się oddychać w miarę normalnie. To jest chore – pomyślałam. – Moja miłość do niego jest chora. Nie minęło zbyt wiele czasu, a usłyszałam pukanie [...]