"Kiedy dojdziesz do momentu, że jedyne co chcesz to osiągnąć sukces, tak bardzo jak chcesz oddychać, wtedy osiągniesz sukces"

Czego chcesz ode mnie, zagubiona dziewczyno ?
Odnaleźć siebie, prostą drogę do szczęścia, którą niegdyś kroczyłaś ?
Siedzisz tu sama, w czterech ścianach będących Twoim lokum, z jednym oknem na znienawidzony świat.
Zraniona wielokrotnie dusza z niegojącymi się ranami na sercu, błądząca w nicości.
Kładziesz się spać, po nijakim dniu, co wtedy czujesz ? Pustkę. Strzępek nerwów, wzrok utkwiony w tarczy zegara.
A ciało ? Bezwładne, jak u trupa, tak samo zimne, lecz ogarnięte bólem i dreszczami do tego stopnia w którym chcemy tylko umrzeć.
Spisz, leć śnić nie potrafisz, nie ma już marzeń które byłyby wystarczająco realne by wystąpić podczas Twej ucieczki od cierpień zwanej snem..
Po kilku godzinach znikomej ulgi Twa świadomość budzi się..
"Wstałam, witam Cię dziewczyno. [...]

Podróż znikąd do.. nikąd.

Nic bardziej mglistego i ulotnego niż rzeczywistość, nic bardziej błahego i wielkiego, nic bardziej kochanego i znienawidzonego. Czasem i nic bardziej nudzącego.
Rzeczywistość jest trochę jak woda, dzięki niej żyjemy, ale bez żadnych urozmaiceń zaczyna nudzić, przestaje smakować, wręcz odpycha. Zniechęca, smuci, lub też jakkolwiek inaczej umartwia, nie zabija, zadaje ból, czasami na siłę ignorowany, bo tak samo jak szary jest kolorem, choć nic dobrego nie przejawiającym, tak i również życie w cierpieniu to też życie. Coś pomiędzy radością a cierpieniem, życiem a śmiercią, niczym duch, jak liście tkwiące bez najmniejszego ruchu i śladu życia w dzień bez najdelikatniejszego podmuchu wiatru, zwykła stagnacja, lecz wyczulona na najlżejszy dotyk. Ten przyziemny, materialny, lecz bardziej pragnąca uczuć, tego [...]

Jak człowiek może zmienić się w potwora? Jak to się staje, że z niewinnej iskierki rodzi się nieopisane okrucieństwo? Droga do tego nie jest usłana różami. No może pod koniec, bo na początku są to ciernie. Generalnie jednak, czy cierń czy róża, chodzi o ich kolce i ból jaki zadają. Z tą różnicą, że róża wygląda pięknej, bynajmniej w naszych oczach, tak i okrucieństwo wygląda piękniej w naszym umyśle, bo czymże jest przelanie własnego bólu i cierpienia w inną, niewinną istotę? Rozkoszną ulgą, rozlewającą się po całym ciele. Więc czym w takim razie jest przelanie cierpienia w istotę winną naszemu smutkowi, będącą źródłem naszej męki, gdzie każdy jej oddech i każda sekunda jej istnienia rodzi w nas paranoidalną nienawiść? To [...]