Jedyne co przekonuje mnie do słodkich kotków to ich oczy - pełne tajemnic, koloru i ukrytego szału. Oczy jednak nie są zwierciadłem duszy, bo moje zupełnie do niej nie pasują. Przeciwnie - oczy to bariera, za którą możesz się ukryć.

kolory we mnie zmieniają się z dnia na dzień. kiedyś byłam brązem - ciepłym i słodkim. potem rozkwitającą zielenią. szybko jednak dopadła mnie szarości nicości, która w niektóre dni przyjmowała burgundowe plamy ironii i wyższości. szybko obaliłam także pistacjowe płytkie radości, aby nabrać kolorytu intensywnego, płynnego grafitu z domieszką srebra, ta barwa mi odpowiada. zgadnij dlaczego, oraz domyśl się dlaczego nigdy nie byłam fluorescencyjnym różem.

daje wam tu mój opis. nie kopiujcie. posłużcie się jego konstrukcją i stwórzcie własną tęczę barw.

i zastanawiam się czemu właściwie znów słyszę "kochanie !" , widzę błękitny ocean jego oczu i czuję ciepłą rękę na ramieniu.

myśl do jednej z wcześniejszych ...

a malwersacja to nadal kradzież. tylko ładniej brzmi i nie każdy zrozumie.

świat narzuca nam pewne zasady, którym musimy się podporządkować. w innym wypadku zostajemy ograbieni nawet z naszej "wolności " , a dla świata stajemy się niegodni własnego zdania. to okropne, ale tak prawdziwe. spróbujesz uciec od zasad ?

magia istnieje, jeśli w nią wierzymy. wtedy za sprawą pstryknięcia palcami na prawde zatrzymasz świat.

szklanki zawsze rozbijają się seriami. jakby nie mogły bez siebie żyć.

* składam hołd dla trzeciej już przez dwa dni szklanki.