Mamo, Mamusiu - tak długo Cię już nie ma.
Czy dobrze Ci po tamtej stronie?
Czy masz znajomych i przyjaciół?
Czy kwiaty kwitną jak szalone?
Po Twojej śmierci runął nam świat
Wtedy małymi dziećmi byliśmy
Ta trauma została z nami na wiele lat
Tak dużo złego zaznaliśmy.
Choć to był piękny maj
To dla nas zaszło słońce
Przestały śpiewać ptaki
Nie widzieliśmy kwiatów na łące.
Wspominam czasy te odległe
Kiedy wśród nas i Ty byłaś
Łezka mi w oku dziś się kręci
Mam przed oczami Ciebie piękną
Jesteś i będziesz w mej pamięci.
Choć już tak wiele minęło lat
Ja wciąż za Tobą tęsknię Mamo
Szkoda, że nie poznałaś wnuczek, prawnuków
Cieszyłby Ciebie rodzinny świat.

Jarzębina czerwona dojrzała
W ogrodzie jabłka już zbierają
Na polach biała mgła się ściele
Z drzew liście opadają.
Dzień jest już krótszy
Słońce już słabiej świeci
Jesień idzie wielkimi krokami
Tylko z kasztanów cieszą się dzieci.
Lato odchodzi - wielka szkoda
Nadejdzie znowu jesienna słota.

U progu lasu jesień stoi...
Widziałeś ją może?
Stoi senna, w przepychu, kolorze.
Rozpuściła różnobarwne włosy,
Wiatrem, chłodem zionie,
Deszczem siecze.
Każdy ma jej dosyć.
Szumią kolorowe liście
Gra leśna muzyka
Wokół ciebie jesień
Jak panna się stroi.
Gra muzyką deszczu, wiatru
Świerszcz w oddali cyka.
U progu lasu jesień stoi...

Jesień na dobre się już zaczęła
Wiatr liście strąca z ogromnych drzew.
W polu czerwieni się jarzębina
Pogubił liście przydrożny krzew.
Jesienny wiatr zawodzi w drzewach
I liście z wiatrem pędzą na wyścigi
A ptak co został, piosnkę swą śpiewa
I z ciemnych dziupli wychodzą strzygi.
Koniom w stajniach plączą już grzywy
W szare włosy wplatają też ciernie i głogi
A deszcz bębni i siecze, i pada
Bo to jesień już stoi u drogi.