Liryka z chodnika

Ponuro znowu pada na zmianę się nie zanosi
Zmęczony umysł podświadomie o słońce prosi
Mam już dość tej aury ona człowieka dobija
Gryzie i sączy jad jak niebezpieczna żmija
Z łóżka się nie podnoszę olewam wszystkie plany
Nawet myśleć się nie chce kolejny dzień zjebany
Gdzie te wszystkie kolory gdzie złota polska jesień
Przez te ostatnie dni tylko szarość i smutek niesie
Jesienią nas dopada życiowe zmęczenie
Od rana do wieczora nostalgia zamyślenie
W tym mrocznym zawieszeniu musimy funkcjonować
Nie da się z tego wyrwać nie da się przed tym schować
I co nam pozostaje kolejne dni skreślamy
Bo słońce w końcu wyjdzie taką nadzieję mamy

Duchy przeszłości do nas powracają
Depczą teraźniejszość żyć nie pozwalają
Tak ciężko się odciąć od tego wszystkiego
To było minęło nic bardziej mylnego
To siedzi w nas w środku i co chwilę wraca
Zwyciężyć to w sobie tytaniczna praca
Przeszłość cię hamuje chcesz ruszyć do przodu
Podświadomy lęk że znów doznasz zawodu
Twoje doświadczenia bolą więc to uzasadnione
Masz w sobie siłę by wygrać nie wszystko stracone
Nie możesz się poddać walcz do utraty tchu
Przebij się przez negatywy i żyć zacznij znów
Tak mi przykro że cierpisz chcę Ci pomóc jak umiem
Delikatna jak kwiat doskonale cię rozumiem
Zasługujesz na szczęście wiem co mówię Poganko
Jesteś cudowną istotą i wspaniałą koleżanką

Oddajemy swoją wolność w imię bezpieczeństwa
Wielkie stado baranów tak to większość społeczeństwa
Maską zasłaniasz usta chcą też Ci zasłonić oczy
Dzięki fałszywej pandemi nwo już do nas kroczy
W mediach jakaś paranoja biedni ludzie wystraszeni
Jak się w porę nie zbudzimy wszyscy będą zaszczepieni
Gdy nie będziesz chciał się poddać wykluczą ze społeczności
Niepokornym wojownikom system chce połamać kości
Musisz się podporządkować albo wszystko ci zabiorą
My musimy się zjednoczyć pokonać elitę chorą
Pętla się ciągle zaciska lecz wy tego nie widzicie
Dopóki macie pieniądze i w miarę spokojne życie
Patrzę na uśpionych ludzi czy to granice szaleństwa
Dla wygody i pieniędzy rezygnują z człowieczeństwa

Mała krucha bezbronna taką cię odbierałem
Tak bardzo się myliłem bo jeszcze Cię nie znałem
Ten natłok negatywów powalił by każdego
Lecz Ty się nie poddałaś nie rezygnuj z niczego
Wyczuwam w tobie zmiany Twa moc wyraźnie wzrasta
Rzesza szaraków w koło do pięt ci nie dorasta
Zmieniaj swą rzeczywistość jak tylko ci pasuje
Moralność miałaś rację to tylko nas blokuje
Wyraźnie przygaszona tak długo stałaś w cieniu
Zostałaś sama z sobą w swym wewnętrznym więzieniu
Moc która w tobie drzemie te wszystkie mury skruszy
Czas wyzwolenia ciała czas wyzwolenia duszy
Leć jak najwyżej możesz nie istnieją granice
Chce ujrzeć w pełnej mocy wspaniałą czarownicę

To zżera mnie od środka
I nie pozwala żyć
Ileż można to tak ciągnąć
Przetnij tą toksyczną nić
Ten straszny natłok myśli
Od rana aż do nocy
Mam już dość tego wszystkiego
Nie chcę żadnej pomocy
Nic dobrego mnie nie czeka
Już nie wierzę w żadne zmiany
Bo tak było jest i będzie
Los człowieka przejebany
Miłość wiara i nadzieja
Nie przynoszą ukojenia
Chodź bym nie wiem jak się starał
Tu dalej się nic nie zmienia
Ja naprawdę mam już dosyć
Sytuacja jest patowa
Jedyna forma pomocy
Gdy zamieniam myśli w słowa
Moje niebo zawsze czarne
Dawno zgasły wszystkie gwiazdy
Jak to czytasz to przepraszam
Za te negatywne jazdy

Ezoteryka i magia kiedyś tak się z tego śmiałem
Lecz to wszystko się zmieniło bo czarownice spotkałem
W moim życiu się znalazła sam nie wiem jakim sposobem
Jestem za to bardzo wdzięczny bo mi pokazuje drogę
Swoją życiową mądrością mroczne czasy rozświetliła
Chciałem też jej trochę pomóc bo też na krawędzi żyła
To wspaniała jest istota pełna wewnętrznego blasku
Kartami drogę wskazuję żeby wyrwać się z potrzasku
Dzięki niej się otworzyłem na te wszystkie dziwne rzeczy
Jeśli kiedyś ją poznacie nikt tym słowom nie zaprzeczy
Ezoteryka i magia kiedyś tak się z tego śmiałem
Lecz to wszystko się zmieniło bo czarownice spotkałem

P jak piękno które z ciebie emanuje
O jak odwaga wiem że jej ci nie brakuje
G jak głos rozsądku który z tobą tak
kojarzę
A jak autentyczność idzie zawsze z tobą
w parze
N jak naturalność zawsze jesteś
przecież sobą
K jak koleżeńskość dziękuję za dobre
słowo
A jak Anioł którym jesteś, jesteś super
koleżanką
cieszę się że cię poznałem i dziękuję
Ci Poganko.

Znów zbierają się chmury
I nie mogę być sobą
Ciągle mam złe przeczucia
Coś wisi mi nad głową
A było już tak dobrze
Wszystko się układało
I jak to w życiu bywa
Nagle się pojebało
Jakiś wewnętrzny konflikt
Sam nie wiem co to było
Od świtu aż do nocy
Myślę co się zmieniło
I znowu nic nie cieszy
Tylko te myśli szare
Myślałem że wygrywam
Lecz wraca wszystko stare
Przemyśleć znowu wszystko
Ustalić priorytety
W teorii takie proste
W praktyce już niestety

Chcę coś napisać a zacząć nie mogę
Taki natłok myśli zwala na podłogę
Siedzę sam przy piwie i układam plany
Z nikim nie chce gadać cały dzień zjebany
Dobrze pusto w barze udawać nie muszę
Te sztuczne uśmiechy ranią moją duszę
Czekać do wieczora wypełnią się stoły
Znów trzeba udawać że człowiek wesoły
Po co mają wiedzieć co siedzi ci w głowie
Wszyscy tacy sami nikt nic ci nie powie
Nie chcę już ich słuchać bo to nic mądrego
Ja nie chcę obrażać chodź znam tu każdego
Co mają mi mówić robimy to samo
Szybko dzień zaliczyć zajebka dobranoc
Każdy chce na siłę by było wesoło
Trzeba wyhamować to jest błędne koło
Wszyscy mi wciskają świat jest doskonały
Jednak kim ja jestem by prawic morały
Błądzę tak jak wszyscy licząc na cud z nieba
Lecz żeby coś zmienić dupę ruszyć trzeba

Płakałaś przez tekst który dziś napisałem
Nie takie miałem intencje przepraszam nie chciałem
Chciałem tylko przekazać że nie musisz tkwić w tym sama
Połączymy swoje siły żeby skończył się twój dramat
Zacznij działać chce ci pomóc przeszłaś w życiu już tak wiele
W razie czego będę obok jestem twoim przyjacielem
Nigdy nie zdradzę twojego zaufania
Chce Cię tylko zmotywować i popchnąć do działania
Powiedziałaś mi o wszystkim to mi dało do myślenia
Nie zostawię Cię z tym samej aż spełnisz wszystkie marzenia

To niszczy cię od środka i zatruwa duszę
Jest mi tak bardzo przykro wiem że przeżywasz katusze
Ciągła walka samej z sobą i ze wszystkim dookoła
To co w życiu cię spotkało o pomstę do nieba woła
Im dłużej będziesz czekała będzie gorzej się wygrzebać
Za kilka sekund wytchnienia człowiek gotów duszę sprzedać
Całe życie masz przed sobą nie poddawaj się dziewczyno
Zmotywuj się do działania i kłopoty twe przeminą
Łatwiej powiedzieć niż zrobić doskonale to rozumiem
Dlatego ciągle powtarzam że pomogę Ci [...]

Zmarnowany czas czy lekcja pokory
Jak do tego doszło życiowe wybory
Jak je podejmować czym mam się kierować
Żeby szczęśliwego życia popróbować
Teraz natłok myśli wszystko pomieszane
Nie działaj zbyt szybko będzie przejebane
Co dobre  co złe tak cienka granica
Czasem to tak kusi swą wizją zachwyca
Bierz co chcesz i nie patrz czy to źle czy nie
Kaliber miał rację czy mylił się?
Niby łatwy wybór więc skąd to wahanie
Czy wygra czy straci kto wie co się stanie
Z jednej strony szczęście z drugiej spokój duszy
Dzisiejszy dylemat sumienie poruszy
Długa noc przede mną wszystkie przemyślenia
Podjęcie decyzji na zawsze cię zmienia

Kiedyś koszula w kratę dziś masz hard core mimo woli
Wiem że jesteś twarda jednak wiele Cię wciąż boli
Zbyt wiele straconych snów odchodzą bez słów
Trzeba podnieść głowę i żyć zacząć znów
Mamy zbyt wiele problemów by móc funkcjonować
Jesteśmy zbyt młodzi by w cieniu się chować
Pragnienie samodestrukcji wdziera się od nowa
Najlepsze lekarstwo przyjacielskie słowa

Cały dzień chujowy sensu w nim żadnego
Nigdy więcej nie pisz że jesteś do niczego
Życie czasem daje w kość daje nam chujowe akcje
A to nie jest twoja wina te wszystkie komplikacje
Dźwigasz na plecach bardzo ciężki bagaż
Ale wierzę w to głęboko wszystko sobie poukładasz
Silna dla samej siebie walczysz o swe życie
W końcu weźmiesz go w ramiona wszystko sobie ułożycie
Przed tobą walka niemożliwa do wygrania
Tylko musisz być cierpliwa i wytrwała w swych działaniach
Jesteś tak bardzo silna i to mi daje nadzieje
Dla kobiet jak ty niemożliwe nie istnieje