Nie poddawaj się na starcie nawet gdy nie widać końca
Pozytywnego myślenia potrzebujesz dziś jak słońca
Dałaś mi trudne zadanie chcesz dobrego
nastawienia
Oczywiście chcę Ci pomóc by na lepsze twój świat zmieniać
Pozbądźmy się negatywów one są jak narkotyki
Zawsze możesz na mnie liczyć pozmieniajmy złe nawyki
Motywujmy się od rana zobaczymy co się stanie
Chcę zobaczyć jak się śmiejesz wiem że to trudne zadanie
Zawsze walcz o swoje szczęście by osiągać swoje cele
Pamiętaj nie jesteś sama są przy tobie przyjaciele

Kręcę się już trochę po tym smutnym świecie
Nie jest za wesoło sami zresztą dobrze wiecie
Zrodzeni w morzu krwi wychowani przez telewizory
Tak sobie myślę kto wymyślił ten system chory
Od małego rzucony w podejrzane środowiska
Alkochol narkotyki i lanie się po pyskach
Rodzice zapewnili mi wszystko czego trzeba
Nie mogę mieć pretensji dali kawałek nieba
Niestety chciałem więcej przez ten świat zaślepiony
Ciągle mi było mało atrakcji i mamony
Agresja dragi przemoc wciągnęły w wir odchłani
Byliśmy młodzi głupi i życiem skołowani
Ja jestem anarchistą dobrych rad nie słuchałem
Stąd później te kłopoty ja tego żałowałem
Zwróciłem się do Boga leżąc na samym dnie
Bo miałem dość życia w tym koszmarnym śnie
On pomógł mi jak nikt poukładałem sprawy
Rodzina praca bliscy z głową wszelkie zabawy
Zostałem lirykiem i sportowcem amatorem
Za sobą chcę zostawić wszystkie sytuacje chore
Chodź bym szedł ciemną doliną zła się nie ulęknę
Bo wiem że jesteś ze mną i prowadzisz mnie za rękę.

Kolejny rok minął robię rozliczenie
Jak wewnętrzna spowiedź odciąża sumienie
Było jak co roku chodź były niespodzianki
Pandemia Poganka i nowe koleżanki
Zaraza nas wszystkich wkurzyła jak cholera
Były też pozytywy znalazłem przyjaciela
Ogólnie nie narzekam bo plany wykonane
Zacząłem dbać o siebie treningi utrzymane
Wymieszane po równo dołki i sukcesy
Imprezy z ziomeczkami i przeróżne ekscesy
Wszystko szybko zleciało i bóle i radości
Wspaniałe doświadczenia chodź czas nie zna litości
Wszystko szybko przemija na tą myśl serce kłuje
Mogę głośno powiedzieć niczego nie żałuję

Namieszałem sam teraz mam kłopoty
Co mnie podkusiło jaki miałem motyw
Zaślepiony rządzą po trupach do celu
Oszukani ludzie było ich tak wielu
Wszystkie moje winy wykute w marmurze
Kto sieje wiatr ten zbiera burze
Po co ci to było zachłanność wyniszcza
Ze świata który znasz mogą zostać zgliszcza
Nie wiem czego chcę wiecznie zagubiony
To namiastka szczęścia czy też czas stracony
Bałagan w mej głowie w którą ruszyć stronę
Błądzimy to ludzkie i nieuniknione
Wiem że robię źle ale ciężko zrezygnować
Znów być niewidoczny i w cieniu się schować

Podnieść się z popiołów jak feniks co dzień od nowa
To hardcorowe wiem że to tylko słowa
Złamani życiem przez życie przytłoczeni
Leżysz i myślisz czy to się kiedykolwiek zmieni
Podsycasz ognień jednak nadzieja gaśnie
Jesteś dorosły dawno przestałeś wierzyć w baśnie
Co dzień to samo od rana aż do nocy
Czy to cholerne życie czymś jeszcze mnie zaskoczy
Coś tam się dzieje lecz to jest bez znaczenia
Zwykła iluzja dająca chwilę zapomnienia
Zawsze pociągał mnie chaos i na krawędzi taniec
Kiedyś byłem pewny że skończę jako skazaniec
Mam wybujałe ego jestem strasznym cynikiem
Jestem anarchistą i jestem grzesznikiem
Krytyczny wobec siebie czuję się jak bym był śmieciem
I tak to wygląda w moim postrzelonym świecie

Zaufać władzy jakie to strasznie głupie
Od zawsze chcą nas doić mają nas wszystkich w dupie
Ci z lewej ci z prawej to jest tylko teatrzyk
A naród ogłupiony się w TV na to patrzy
Niech brat sprzedaje brata a sąsiad sąsiada
Dziel ich i rządź to jest stara zasada
Widzimy tylko pieniądz to się chyba nie zmieni
Nie ma jedności w ludziach jesteśmy zniewoleni
Ja teraz w niemym krzyku zaciskam usta swoje
Chcę was wszystkich obudzić przerwać tą paranoję
Ja nienawidzę władz gardzę każdym debilem
Jestem zmorą systemu a nie ich pupilem

Wyrwać się ze szponów które nas niewolą
Pragniemy wolności dni przeszłości bolą
Żyjemy jak w transie co szczęście blokuje
Samo się nic nie zmieni już się nie oszukuje
Potrzebujemy zmian żeby ruszyć do przodu
Obecnie teraźniejszość rani nas bez powodu
Życie tak bardzo boli czy to nieuniknione
Chce uciec jak najdalej nie ważne w którą stronę
Nie czekajmy na pomoc musimy działać sami
Musimy się uporać ze wszystkimi problemami
Łatwiej powiedzieć niż zrobić ja to wszystko rozumiem
Ale się nie poddaję i co dzień walczę jak umiem

Dobrze że jest jesień zgonię to na porę roku
Nieśmiertelna melancholia i myśli pełne amoku
Tak cały rok wygląda na tą myśl serce kłuje
Będę pisał jak jest już się nie oszukuje
Siedzę w pracy jest mi zimno i ogólnie jest do dupy
Nie chcę myśleć nie chce patrzeć nic się dziś nie trzyma kupy
Moja przemęczona twarz prawdziwych myśli nie zdradza
Chcę się zamknąć w swej skorupie i niech nikt mi nie przeszkadza
Nikt z mojego otoczenia nie wie co mi siedzi w głowie
Nie chcę dzielić się tym syfem no bo co ktoś na to powie
Będzie dobrze sam zobaczysz ile razy to słyszałem
Już nie wierzę w te banały zbyt wiele w życiu widziałem
Płynę z prądem już nie walczę tak jest prościej sami wiecie
Obojętny na codzienność wegetuje w szarym świecie

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród
Nie damy pogrześć mowy
Polski my naród polski ród
Pochylmy ze wstydem głowy
Co wy zrobiliście z tym krajem
Co zrobiliście z narodem
Tak bardzo daliśmy się podzielić
I to jest tego powodem
Z lewa i z prawa tyle jadu
Politycznego fermętu
Nie ma jedności nie ma już dumy [...]

Co zrobiliśmy z życiem od początku istnienia
Niekończąca się rzeźnia to się nigdy nie zmienia
Odkąd wyszliśmy na ląd z bezkresnych oceanów
Ciągle dążymy do wojny chwilę się nad tym zastanów
Wyścig zbrojeń trwa bez końca do czego to doprowadzi
Zabijemy wszelkie życie człowiek swój świat sam wysadzi
Z morza przelanej krwi rodzi się każde pokolenie
To jest tak okropnie smutne wiem że sam świata nie zmienię
Teraz ciężko to ogarnąć niekończący natłok myśli
Polityka pieniądz czas to najwięksi terroryści
Zmiany zacznijmy od siebie i swojego otoczenia
Pamiętaj że dobro wraca i leczy nasze sumienia

Bałagan w mojej głowie męczy mnie z każdej strony
Jak radzić sobie z życiem wewnetrznie skaleczony
Iść z podniesionym czołem to ulotne marzenie
Czuje ciągle na plecach wszystkich doświadczeń brzemię
I ciągnę tak z dnia na dzień tak to wygląda właśnie
Za każdym następnym wdechem iskra nadziei gaśnie
Naprawdę pragnę zmian bo czasu już tak mało
To walka z wiatrakami lecz co mi pozostało
Życie zrobiło swoje wcisnęło mnie w podłogę
Chce ujrzeć lepsze czasy nie poddam się nie mogę

Chcemy cofnąć czas przeszkody pokonać
Zacząć jeszcze raz jak tego dokonać
Czy to jest możliwe by dogonić cień
Przeżyć jeszcze raz najpiękniejszy dzień
Na zawsze nas zmienia każde doświadczenie
Każda zła decyzja obciąża sumienie
Jak feniks z popiołów co dzień powstajemy
Mimo przeciwności to wszystko ciągniemy
Wdzięczni za osoby które nas podnoszą
Cierpliwie słuchają i o nic nie proszą

Na jesienną szarość ludność znów skazana
Znów brak motywacji od samego rana
Jak w takich warunkach baterię ładować
W głowie jedna myśl cały dzień się chować
Najgorsze jest to że tu się nic nie zmienia
Zaczynasz wątpić w sens swego istnienia
Zarywam treningi o siebie nie dbając
Stare złe nawyki na miejsce wracają
Wiem co robię źle i nic z tym nie zmieniam
Znów jesienna chandra depcze nam marzenia
Nie rozmawiam z nikim są problemy nowe
Zamykam się w sobie to takie typowe
Jak przetrwać to wszystko nie dać się zwariować
Przetrzymać do wiosny zaczniemy od nowa

Kolejny dzień przed nami do zaliczenia
Kolejne troski zadania i marzenia
Biegiem szybko do pracy od rana zalatany
Trzeba wszystko ogarnąć wykonać wszystkie plany
Jesienna melancholia w tym wszystkim mnie hamuje
Szaro zimno za oknem wiatr po dworze się snuje
Słucham porannych rozmów każda taka jałowa
Z natury jestem cichy bardzo oszczędny w słowa
Gadają żeby gadać ja tego nie rozumiem
Zawsze wolałem słuchać bo to najlepiej umiem
Czas powolutku leci mógł by trochę przyspieszyć 
Zlecą godziny pracy wolnością chcę się cieszyć
Doczekać się wieczora wykonać wszystkie cele
Relaks przy piwku w barze znajomi przyjaciele
I tak nam dni mijają w tej szarówce jesieni
Zaraz nadejdzie zima i wszystko znów się zmieni

Ponuro znowu pada na zmianę się nie zanosi
Zmęczony umysł podświadomie o słońce prosi
Mam już dość tej aury ona człowieka dobija
Gryzie i sączy jad jak niebezpieczna żmija
Z łóżka się nie podnoszę olewam wszystkie plany
Nawet myśleć się nie chce kolejny dzień zjebany
Gdzie te wszystkie kolory gdzie złota polska jesień
Przez te ostatnie dni tylko szarość i smutek niesie
Jesienią nas dopada życiowe zmęczenie
Od rana do wieczora nostalgia zamyślenie
W tym mrocznym zawieszeniu musimy funkcjonować
Nie da się z tego wyrwać nie da się przed tym schować
I co nam pozostaje kolejne dni skreślamy
Bo słońce w końcu wyjdzie taką nadzieję mamy