Cisza,
nieustający żal...
Dlaczego?
Nie wiem
Nawet mnie to już nie obchodzi
Twoja sprawa
Decyzja, która mogła mieć inny finał...
Jest jak jest
Chwila zapomnienia
Niespełniony żar
Było, minęło...
Do tego dążyłeś?
Nie widzę innej opcji
Z resztą,
To twoja sprawa
Mi jeszcze aż tak nie zależało
Chociaż...
Przez chwilę poczułam lekki niedosyt...

Sam na sam ze sobą,
otulona mrokiem nocy
czekam na sygnał z twojej strony…
Wokół pustka,
przytłaczająca wrogość i oziębłość
Jak to wszystko pominąć?
Jak żyć w świecie
pełnym nienawiści?
Jednostka przeciw milionom
Brzemię, które tak trudno unieść…
Wyrwij mnie z tego stanu bytu!
Pozwól poznać świat i jego niewinność
Daj nadzieję,
nadzieję na coś nieprawdziwego…

Wspominam ten czas
kiedy byliśmy razem,
ten krótki spacer
wspólnych zdarzeń...
Minione chwile
spędzone w samotności
Uśpione żądze
pragnące się obudzić
Przy tobie czuję się inaczej
Nie umiem grać,
wymyślać nowych znaczeń...
Jestem sobą,
nieśmiałą
zakompleksioną damą.
Co ty ze mną robisz?
Że czuję,
że mogę konie kraść
Że wiatr we włosach
znów mam
Że czas przestaje istnieć
Że serce bije milion razy szybciej...
Co ty w sobie masz,
że dajesz mi tyle szczęścia?
Odpowiedź jest prosta...
Jesteś
Mi nie potrzeba nic więcej...

Dlaczego mnie tak skrzywdziłeś?
Dlaczego akurat ty wydałeś wyrok
Na mnie, moje uczucia,
na to całe bycie razem?
Ból jak sztylet
przeszywający ludzkie ciało
daje znać, że jeszcze żyje...
Opadam w pustkę poza światem
Znów ktoś przy mnie czuwa
Widzę to, lecz moje istnienie
toczy walkę w świecie cieni...
Czy wygram bój o własne życie?
Nie wiem...
Mam dość
Chce nie czuć nic
Bezsilność najbardziej boli
Co zrobić?
Skąd brać siłę do walki?
Zamknięta w swojej skorupie
odcinam się od tego co mi dają ludzie...