Kolejna samotna noc.
Z okna sfrunęły gołębie z pełnymi dziobami okruchów starego chleba.
Karmił je każdej nocy, tak jak karmił swoje serce nadzieją, że ona obudzi się kiedyś przy nim. Że któregoś słonecznego poranka skrzypną drzwi i jej uśmiech rozświetli to, co jeszcze z niego zostało. Że wróci i przewróci jego życie do góry nogami.
Tak. Tego potrzebował, jak oddechu,
Jej oddechu, obok.

Znów przyszła niespodziewanie, długie rzęsy położyła mu na sercu.
Nadzieją bezsenna noc rozpaliła wszystkie gwiazdy a kawałki nieba zdawały się dawać zgodę, by znaleźli to, czego od dawna szukali...
Siebie.

Może za bardzo zżył się z samotnością, żeby rozumieć, co znaczy tęsknić...

Kariera zawodowa w gruzach, samotne wieczory i przedwczorajszy obiad konsumowany nocą w towarzystwie księżyca z przylepionym nosem do brudnej szyby...
Tak, to przyzwoita cena za kobietę, którą kochał za bardzo.