Nie jestem bieszczadami
Nie wyglądam na szczyt
jak wdrapiesz się na mnie zobaczysz rudość włosów
Błękit oczu
Nie będziesz bliżej nieba
Nie dotkniesz chmur
Czy mgłą jest ubranie?
Nie, to wybór
Nie ma powodu by przy mnie umierać
Nie jestem bieszczadami

tam, gdzie nadzieję podlewa ból, który to z kolei jest karmiony przez żal, a żal żywi się popędem seksualnym przyprawionym sentymentem i szczyptą miłości.

I nie ma słów
I nie ma głosu
I nie ma bytu
I nie ma ciebie
I nie ma mnie
I nie ma ciepła
I nie ma nic
Od ośmiu wersów

Za oknem szaro
Pada deszcz
Wilgoc
Owładnęła świat
Dobita melancholia
Zapita alkoholem
Co pan wie o bólu
Kiedy wódka zaczyna krążyc
Tętnicami?
Co pan wie o miłości
Gdy wino obezwładniło już wolę?
Czy wie pan czym jest krzywda?
Utratą sensów
Krwią na palcach