łom krwi i atramentu
oszaleniem strachu
ukryta pod deską podłogi
skrobie myśl nierzeczywistą
resztkami ciepła
uchylam drzwi przerażenia
ta ciemność jest wszystkim
a zarazem niczym
bałagan lepi niechęć
do życzeń nadchodzących
wyparowuję wnętrzności
by oddychać
krystalicznym twoim ciałem

rozlewa gorącem
papierowy wyraz maski
zamknięty , do twardnieniem
bynajmniej minusowe stopnie
stalowoharde
hartowane falą mocy
mroźnego zacisku
w metamorfozie tajemnicy
wykrzywione rysy
niczyim spojrzeniem
nie prawdziwe objęcie
przeszywa zimnem
maskując temat
życie wciąż zakrywa
prawdziwość istnienia