Nawet bardziej od fanatyzmu religijnego mierzi mnie fanatyzm ateistyczny. Człowiek, świadomy własnej niewiedzy powinien być raczej pokorny intelektualnie a nie używać własnej niewiedzy na każdym nierozwiązywalnym problemie jak Aleksander Wielki miecza na gordyjskim węźle wobec zastraszonych kapłanów.

Słowa to tylko słowa, niestety większość ludzi łatwo utożsamia je z tymi, którzy je wypowiadają, niedowierzam publicznym krzykaczom podobnie jak piłkarzowi padającemu z głośnym, rozdzierającym krzykiem na murawę bez żadnego widocznego powodu.

Przemoc jest zła. Oczywiście ta stosowana przez innych, służąca innym niż nasze, jedynie słuszne cele, której nie nazywamy przecież nawet przemocą, ale karą, odpłatą, przywróceniem sprawiedliwości, mającą tysiące postaci formą przywrócenia naszego, czyli prawdziwego porządku świata. Wszelka (inna) przemoc jest absolutnie niedopuszczalna i wymaga "utemperowania". Dlatego czy świat bez przemocy, to nie jest "przypadkiem" świat przemocy absolutnej?

Największy i najgłośniejszy czyn, czy to człowieka, czy całej ludzkości jest zaledwie najbardziej subtelnym szeptem w ogólnej ciszy wszechczasu. Krzyk służy więc już jedynie auto ekspresji.

Gdybyśmy nie kochali co najmniej tak samo jak czasami nienawidzimy tych, którzy nas otaczają, życie stałoby się nie do zniesienia. Oto prawdziwa symetria uczuć.

Tam gdzie jest wolność odwaga bywa użyteczna, Tam, gdzie za myślenie o odwadze możesz umrzeć odwaga staje się codziennością tych, którzy są świadomi.

Wszystko, nawet cukier czy miłość w nadmiarze staje się trucizną.

Nie bójmy się używać BIAŁEGO papieru toaletowego. Choć w dzisiejszych czasach wydaje się to nieco skomplikowane, oraz być może komuś wyda co najmniej wykluczające.