Fraszki — kuloodporna

W pewnej wiosce Odargowo mieszkał mąż ze swoja żoną.....
Ona cicha była,skryta .....On jak mówią był-Bandyta......
Kiedy razem gdzieś chodzili,to się ludzie wciąż dziwili.....
- "Ach,biedna Ona taka,że musiała wyjść za takiego łajdaka"....
Tak ją wszyscy żałowali....Oni się jednak bardzo kochali......
Choć On niezły był bandyta,to kochała go nad życie .......
Ona cicha,miła- jemu serce osłodziła......
No i żyli razem sobie w pewnej wiosce Odargowie.......

Gdzie dwa żubry biegną........
Tam lis się nie załapie......

Fraszkę napisać chciałam , ale jestem nieśmiała.....
Rymowanki wpadają do głowy , a fraszki chowają za brzozy....
Strasznie smutne ma życie poeta , którego nic nie rozśmiesza......
Na pisaniu nie znam się wcale , czasem coś mi się uda , ale to straaaszna nuda...Więc fraszkę napisać chciałam ale wena odleciała........( fruuu )

Uchylone okno,
szum deszczu na dworze...
Krople delikatnie stukają o parapet,
w pokoju mrok, na dworze noc,
a ja siedzę zawinięta w ciepły koc...

Sen to marna sprawa , gdy pojawia się w nim zjawa.
Zjawa dusi go i kusi , a on nie chce ale musi....
Człowiek leży i się męczy , niby krzyczy a nie krzyczy.
Oczy ma wybałuszone , usta w krzyku rozdziawione.
Zjawa stoi , się nie boi a człek leży i nie wierzy...
Czy to jawa czy też sen.
W końcu budzi się zmęczony.
Jest szczęśliwy , chociaż przerażony.
Wzdycha głośno ...-"Dobra sprawa , że to była tylko zjawa".

Nadeszła zima....Piękna i biała....
Bzdura , to bzdura...to jesień u nas gości...
Tak się jej spodobało , że zamiast ruszyć w swoją stronę ...
Ona została i zimie język pokazała...
Zamiast puchatego śniegu , mamy krople deszczu...
Zamiast mrozu ogromnego , mamy zimny wiatr , co przenika do kości.
Ach jesieni nam się chciało , z pięknem liści kolorowych....
Wtedy kiedy była , nie dał by nikt ściąć sobie głowy , że do wiosny zagości...
Ja tylko tak na okrągło , co w okno popatrzę marzę o zimie...
Może cicho przyjdzie ...?.....Może nas zaskoczy...?...
Pisząc to powoli zamykają mi się oczy....
Więc kończę pisanie ...piszę DOBREJ NOCY...
Zimo ach zimo ....przyśnij mi się chociaż w nocy.....

Pędzą myśli w głowie...
Chcę je złapać a nie mogę...
Napisałabym coś mądrego ,
ale te myśli co pędzą w głowie...
Nie dają się złapać dlatego nie mogę.

Beksa mała w kąciku siedziała ,
łezki do kubeczka zbierała.
Płakała , płakała ...ale wciąż
dno kubeczka widziała.
Łezki słone na dno kubeczka
uronione , nawet nie były zauważone.
W końcu beksa mała ,
kubeczek odstawiła.
Otarła łezki , nosek wydmuchała
uśmiechnęła się szeroko i tak powiedziała :
"Koniec płaczu , pora nastała bym z małej beksy
wesołą się stała...Choć przeciwności w życiu nie mało ,
nie będę już płakała.Pora na uśmiech ...Na łzy -czasami-
ale nie będę je zbierała litrami..."
I do kubeczka po łezkach słonych , włożyła aromatyczną herbatkę.
Gorącą wodą zalała, dużo cukru dodała z uśmiechem na buzi ją wypiła.
Tak teraz będzie sobie życie na pewno nie raz słodziła...

zainspirowane ...chwilą ...dedykuję andrea69 i yestem :)

Znalazłam koniczynkę , cztery listki miała.
Tak się ucieszyłam jak ją zobaczyłam , że aż podskoczyłam.
Z radości w koło tak skakałam , no i koniczynkę w końcu zadeptałam....

Prosta - prostą poganiała , by się tamta zatrzymała.
Jak się prosta zatrzymała , prosta w prostą przywaliła i ją w końcu dogoniła.
Tak się proste poplątały , że z nich wyszedł wężyk mały.
Wężyk sunął w dół po piasku , tak się wił i wyginał , że obudził dżina.
Dżin się strasznie zdenerwował i wężyka wyprostował.
Morał z tego taki mamy , że my dżinów nie wkurzamy.