Taki pomysł miałam.....
Kocimiętkę posiać chciałam.....
Tak też szybko to zrobiłam, ale bardzo się zdziwiłam.......
Zamiast pięknego kwiecia w donicy, znalazłam kicia-kocia....
Mojego szalonego kota, ot stwierdził sobie ten czteronogi pan.....
Wyhoduję się dla ciebie sam.......
Zobacz jaki piękny rosnę, a dorosnę już na wiosnę.....
No i "ambarasik" mam niestety, bo co kwiatek w donicy posadzę....
Momentalnie z kwiatka - mam kota gagatka......

Wstałam rano czując się jak żywy trup.......
Patrzę w lustro, oczom nie wierzę........
z lustra patrzy piękna brzydula......
Odkręcam kran, a z kranu kap kropla skapnęła.......
Mina mi zrzedła, wody w kranie brak, niech to szlag.........
Włączam TV może coś fajnego, a tam jak zwykle .....
Głupie mądrości od samego rana nadają, ludzi tym wkurzają.......
Spieszę się powoli, upijam kawy łyk, wyłączam telewizor pstryk......
Naszła mnie myśl taka, że na chwilkę do łóżka dam drapaka........
Przecież wszędzie [...]

Mrozi, mrozi....palcem grozi Dziadek Mróz......
Serce moje w cichym zachwycie czeka.......
Może to dziś, gdy z mrozem ziemia układ zawrze........
Spadnie biały śnieg...........
Płonne jednak me nadzieje od kilku lat, śniegu mi brak.......
Co dzień rano gdy budzi się świt......
Biegnę do okna z nadzieją, że zobaczę śnieg, który nocą spadł........
Otulając ziemię swoim zimnym, białym pierzem.........

W pewnej wiosce Odargowo mieszkał mąż ze swoja żoną.....
Ona cicha była,skryta .....On jak mówią był-Bandyta......
Kiedy razem gdzieś chodzili,to się ludzie wciąż dziwili.....
- "Ach,biedna Ona taka,że musiała wyjść za takiego łajdaka"....
Tak ją wszyscy żałowali....Oni się jednak bardzo kochali......
Choć On niezły był bandyta,to kochała go nad życie .......
Ona cicha,miła- jemu serce osłodziła......
No i żyli razem sobie w pewnej wiosce Odargowie.......

Gdzie dwa żubry biegną........
Tam lis się nie załapie......

Fraszkę napisać chciałam , ale jestem nieśmiała.....
Rymowanki wpadają do głowy , a fraszki chowają za brzozy....
Strasznie smutne ma życie poeta , którego nic nie rozśmiesza......
Na pisaniu nie znam się wcale , czasem coś mi się uda , ale to straaaszna nuda...Więc fraszkę napisać chciałam ale wena odleciała........( fruuu )

Uchylone okno,
szum deszczu na dworze...
Krople delikatnie stukają o parapet,
w pokoju mrok, na dworze noc,
a ja siedzę zawinięta w ciepły koc...

Sen to marna sprawa , gdy pojawia się w nim zjawa.
Zjawa dusi go i kusi , a on nie chce ale musi....
Człowiek leży i się męczy , niby krzyczy a nie krzyczy.
Oczy ma wybałuszone , usta w krzyku rozdziawione.
Zjawa stoi , się nie boi a człek leży i nie wierzy...
Czy to jawa czy też sen.
W końcu budzi się zmęczony.
Jest szczęśliwy , chociaż przerażony.
Wzdycha głośno ...-"Dobra sprawa , że to była tylko zjawa".

Nadeszła zima....Piękna i biała....
Bzdura , to bzdura...to jesień u nas gości...
Tak się jej spodobało , że zamiast ruszyć w swoją stronę ...
Ona została i zimie język pokazała...
Zamiast puchatego śniegu , mamy krople deszczu...
Zamiast mrozu ogromnego , mamy zimny wiatr , co przenika do kości.
Ach jesieni nam się chciało , z pięknem liści kolorowych....
Wtedy kiedy była , nie dał by nikt ściąć sobie głowy , że do wiosny zagości...
Ja tylko tak na okrągło , co w okno popatrzę marzę o zimie...
Może cicho przyjdzie ...?.....Może nas zaskoczy...?...
Pisząc to powoli zamykają mi się oczy....
Więc kończę pisanie ...piszę DOBREJ NOCY...
Zimo ach zimo ....przyśnij mi się chociaż w nocy.....

Pędzą myśli w głowie...
Chcę je złapać a nie mogę...
Napisałabym coś mądrego ,
ale te myśli co pędzą w głowie...
Nie dają się złapać dlatego nie mogę.

Beksa mała w kąciku siedziała ,
łezki do kubeczka zbierała.
Płakała , płakała ...ale wciąż
dno kubeczka widziała.
Łezki słone na dno kubeczka
uronione , nawet nie były zauważone.
W końcu beksa mała ,
kubeczek odstawiła.
Otarła łezki , nosek wydmuchała
uśmiechnęła się szeroko i tak powiedziała :
"Koniec płaczu , pora nastała bym z małej beksy
wesołą się stała...Choć przeciwności w życiu nie mało ,
nie będę już płakała.Pora na uśmiech ...Na łzy -czasami-
ale nie będę je zbierała litrami..."
I do kubeczka po łezkach słonych , włożyła aromatyczną herbatkę.
Gorącą wodą zalała, dużo cukru dodała z uśmiechem na buzi ją wypiła.
Tak teraz będzie sobie życie na pewno nie raz słodziła...

zainspirowane ...chwilą ...dedykuję andrea69 i yestem :)

Znalazłam koniczynkę , cztery listki miała.
Tak się ucieszyłam jak ją zobaczyłam , że aż podskoczyłam.
Z radości w koło tak skakałam , no i koniczynkę w końcu zadeptałam....

Prosta - prostą poganiała , by się tamta zatrzymała.
Jak się prosta zatrzymała , prosta w prostą przywaliła i ją w końcu dogoniła.
Tak się proste poplątały , że z nich wyszedł wężyk mały.
Wężyk sunął w dół po piasku , tak się wił i wyginał , że obudził dżina.
Dżin się strasznie zdenerwował i wężyka wyprostował.
Morał z tego taki mamy , że my dżinów nie wkurzamy.