kuloodporna

Słońce pachniało poziomkami.....
wiatr był ciepły, szumiały drzewa.....
polanka, drzewa, słońce, wiatr......
I ja......
Niebo błękitem zapraszało......
trawa miękka jak puch, łaskotała......
palcem na niebie kreśliłam wzory......
niebo, błękit, trawa.......
I ja......
Czy to był sen .......? Czy to jawa była.....?
Wszystko zniknęło.......
I ja.......

Zamrożone łzy z oczu już nie płyną..........
Porzucone marzenia, pokrywają me ciało jak blizny........
Zastanawiam się czy może być koniec, jeśli istnieje wieczność.......
Zamykam oczy i widzę miejsca pełne ciepła........
Chciałabym tam odpłynąć.......
Powoli odpływam.......
Zakwitam jak stokrotka na zielonej łące wyobraźni.......
Wypuszczam zielone listki, rozchylam białe płatki.........
Zapach - kolorem błękitu rozsiewa się w powietrzu.........
Wiem jednak, że muszę otworzyć oczy........
Zmagać się z tym co życie mi przynosi........
Potykając się muszę wstać.......
Muszę przetrwać i mieć nadzieję........
Nadzieję, że kiedyś rozkwitnę........
Rozkwitnę jak ta mała stokrotka w moich snach.....

Z tamtych lat nie zostało nic.......
Uśmiecha się patrząc w lustro.......
Widzi w nim teraz całkiem inną siebie.......
Piękniejszą....bardziej pewną siebie.......
Starannie zaczesane włosy....delikatny makijaż.......
Ulubiona sukienka taka zwiewna-lekka.....
Uśmiecha się patrząc na nią.......
Uśmiecha do kobiety w lustrze......
Nie ma już nic co mogło by ją złamać......
Odejdź jeśli chcesz......jest silna da sobie radę.....
Jedyne czego ona teraz chce to zacząć bez kłamstwa żyć......
Nie mogłeś odejść z [...]

Uśpione słońce ......
utrzymuje czerń nocy.......
wiedźmy szykują się do lotu.....
miotły w górę czas na lot.....
po wszystkim,po prostu znikną.....
Zimna mgła,wije się jak bluszcz.....
oplata strachem Twoje ciało.....
zamknij oczy,bezkresna noc nadchodzi.....
szaleńczy taniec wiedźm.....
Labirynt pamięci,powtarza się jak w kalejdoskopie....
nie widać wyjścia,ciało drży......
pułapka za pułapką.......
dziki śmiech wiedźm......
jak echo niesie się.......
Nie walcz z tym co się z Tobą dzieje .....
niech ogarnie Cię ten stan.....
daj się wciągnąć,nie walcz,tańcz....
wyczekuj świtu z nadzieją.....
a gdy skończy się ta noc......
i w końcu nadejdzie poranek.....
poczujesz lodowate powietrze .....
zapłaczesz z ulgą,ramionami obejmiesz się.....
i zrozumiesz,że to nie był sen ....
to był szaleńczy taniec wiedźm .....

W pewnej wiosce Odargowo mieszkał mąż ze swoja żoną.....
Ona cicha była,skryta .....On jak mówią był-Bandyta......
Kiedy razem gdzieś chodzili,to się ludzie wciąż dziwili.....
- "Ach,biedna Ona taka,że musiała wyjść za takiego łajdaka"....
Tak ją wszyscy żałowali....Oni się jednak bardzo kochali......
Choć On niezły był bandyta,to kochała go nad życie .......
Ona cicha,miła- jemu serce osłodziła......
No i żyli razem sobie w pewnej wiosce Odargowie.......

Zimowy kwiat , w zimowej doniczce ,
na parapecie stał , łapał letnie promienie......
Zimowy kwiat , w zimowej doniczce ,
zakwitł tak , że w piersi tchu brak....
Biel kwiatka , smugą światła się jawi ,
słońce zbudziło zimowy kwiat.....
Popatrz na jego płatki , biel poranka ,
popatrz na liście , srebrny szron.....
Zimowy kwiat zakwitł w środku lata......

Kto stokrotkę kiedyś spotkał....
Wyliczał nie raz , nie dwa.....
Kocha , lubi , szanuje , nie chce , nie kocha , żartuje.......
Tak z godności płatków stokrotkę oskubał........
Jaka była wróżba.......?

Jak wywróży , że - kocha , żółty łepek ucałowany..........
Jak wywróży , że - żartuje , kwiatek zadeptany.......
I tak mała stokrotka co z płatków wróżyć potrafi........
Na końcu do śmietnika trafi.......

Gdyby nie nadzieja , nas by tu nie było......
Gdyby nie nadzieja , nie walczyłby świat.....

Kiedy jej zabraknie to koniec będzie nasz.......
Nadzieja nie umiera , choć wmówić nam to chcą......

Nawet jeśli jej czasem nie masz , ona czeka.......
Czeka na to , aż wezwie ją ktoś........

Nadziei nie możesz pochować......
Musisz pozwolić jej żyć , jeśli umrze jak mówią.......

Nie zostanie nam już nic......
Zawisną czarne chmury , zły czas ogarnie nas......

Więc ludzie podnieśmy czoła do góry .....
NADZIEJA USKRZYDLI NAS.......

Wazon bez wody
w wazonie kwiaty
zwiędły...uschły.........
Martwa natura

Stokrotka.....
Stokrotnie tka....
Myśli rozmarzone......
Do ostatniego płatka.......
Uśmiech albo łza.......