Nie ma Cię
a jeszcze łaskocze myśl
o Twoich wargach
nasączonych szeptem nocy

przy zamkniętych powiekach
na końcu języka
kapie słodki, wilgotny smak

i nie wiem już
czy się oblizać
czy ugryźć

żebyś pozostał w pamięci na dłużej
niż myśl z wczoraj

i lubię ten stan
kiedy z moich ust do Twoich
oddech gubi czas

i błądzi gdzieś po skórze
niespokojnie łapiąc sen
o którym opowiada szeptem

zabieganym dłonią
przyspieszonym biciu serc
niekończącej się melodii

(nie) zwykłej miłości.

lubię zapach jego słów
a może sam oddech
który kładzie po cichu
językiem
pośrodku zagłębienia
w zakrwawionym sercu

wszędzie już pękam
i tylko z Ciebie
ciężko się wydostać

Jestem ciszą,
między nami tylko dźwięk spojrzenia
intymność dłoni
krajobraz dwóch serc

ah, a może znów tylko śnię
korytarzem swoich pragnień
bo wcale nie ma Cię

na wyciągnięcie dłoni

gdzie usta już z niepocałowania
drżą

i drżę w nie-słowie
w nie-właściwym czasie
w nie-swojej pościeli

i lubię
kiedy w kolorze nocy
oczy Twoje mówią o mnie
przy śniadaniu

a wczorajszy płomień
kapie jeszcze pośród ciszy
spoconych ciał naszych

I nie ma już we mnie złości
którą mógłbyś spijać ustami
i nie ma żalu
na Twoich szorstkich dłoniach
ściskających drżące me uda

Odległością oddechu
zmierzę zapach Twojej skóry
i zostawię cichy szept
niewypowiedzianych chwil
będących dźwiękiem
naszych tańczących
dusz.

Przy zgaszonym świetle Twoich powiek
skradam się nagim słowem
wśród ciszy
przy jednym a drugim oddechu

Odległość naszych spojrzeń
przeliczana dotykiem roztrzęsionych dłoni
gaszącym płomień wrażliwości

I bicie serca
które słyszę za każdym razem
gdy ustami malujesz na mej skórze
miłość.

i są takie myśli
których nie można opowiadać

ustami

tylko językiem
spływającym dreszczem

po całym ciele

Nie mam kogo obudzić
ze swoich snów
Które przywarły mi do gardła

I chociaż wiszą mi słowa
Już na końcu języka

Nie ma komu ich
Dotknąć.

Zaledwie garstka słów
Czystą duszą skropiona
I nie widzę już nic
Chociaż oczy szeroko otwarte
A w sercu cisza
Jego dłonią otulona

Wchodzi po brzegi zmysłów
Dotyka językiem
Stopy
Kolana
Uda
I pomiędzy zatrzymuje najdłużej
Te utkane ze złotych nici chwile
Które są wyłącznie słowami

Jest taka bliskość, której dotyk krzyczy głośniej, niż jakiekolwiek słowo, chociaż wokół cisza.

Kiedyś zabraknie słów
Ale nigdy Twoich ust
Do których tęsknie
Nieprzerwanie

Wyobraź sobie
Bo gdy zamykasz oczy
A ja nie otwieram swoich
Trzymasz mnie
Sercem całym.