W otchłań rozpaczy rzucam się każdego dnia,

Wieczorami wypływam by zaczerpnąć choćby wdechy dwa

I znów powracam w ciemność życia, która otacza mnie,

Jest ona ze mną w każdej chwili, czy tego chcę czy też nie.

Nigdy nie zdołam uwolnić się od niej,

Porwana do tańca nie wyrwę się z objęć

I choć zapragnę zowu żyć na nowo,

To droga zamknęta, będzie dla mnie zawsze przeszkodą.

Bo raz przestąpiwszy granicę światów,

Już nie powrócę do znajomych krajów.

Gdzie człowiek bratem, nie wrogiem,

Gdzie szczęściu nie grozi zło,

A walkę z cieniem wygrywa dobro.