Gdyby diabeł wziął sobie urlop zauważyłby niebawem że nie on naprawdę zło podsyca

Dwójka naszych najgroszych potomków:
Syn zwątpienie i córka ucieczka.

Właśnie dochodzimy do kresu naszego panowania. Już niedługo zaczniemy klękać przed źródłami i prosić by znów wybiły czystą wodę. Utulimy drzewa aby dały owoce. Spojrzymy w górę bezskutecznie oczekując promieni słońca, poczym podejdziemy do lustra by spojrzeć na oprawcę.

Bądź jak tarcza lub trawa. Skutecznie chroń się przed atakami,lub szybko wstawaj po zadanym ciosie.

Nie bój się trzymać w ryzach własnych idei.
One pragną tobie służyć i ci pomagać,
acz nie chcą by lejce dzierżyły ręce słabe
i te które w ferworze egocentryzmu
skierowały was w kraje narcyzmu,
bądź pustkowia marzeń własnego ego.

Dwie potężne antonimicznie względem siebie siły prą na siebie co konkluduje eskalacją dysonansu objawiającego się werbalizowaniem refleksji mitygujących się wzajem...
inaczej mówi się na to kłótnia.

Jak dobrze, gdy ktoś kto rzucił mi kłodę pod nogi zostawia na niej swoje inicjały.