Mężczyźni - nigdy im nie dogodzisz.
Kobiety - nigdy ich nie zrozumiesz.

Usiadłam dziś na trawie, późne sierpniowe słońce ogrzewało moją twarz. Zamknęłam oczy i bezlitośnie oddałam się pieszczotom jego promieni. Na chwilę zapomniałam o świecie, o niedokończonych sprawach, niewypowiedzianych słowach, niewyjaśnionych czynów. Zapomniałam na chwilę, że Cię nie ma i że bardzo tęsknię, że odliczam dni do Naszego spotkania. Sama siebie oszukałam, że tak jest, bo nagle poczułam okropne zimno przeszywające całe moje ciało... To była rzeczywistość, moja szara smutna rzeczywistość. Bez Ciebie, bez Nas.

Są w życiu takie momenty, które trwają wiecznie. Są w życiu momenty, na które się czeka wiecznie.

W swoim życiu człowiek ma takie miejsca, w których czuje się bezpiecznie i jest mu przyjemnie. Są takie miejsca, gdzie najchętniej pozostałby całe życie. Miejsca, do których tylko on ma dostęp. Dla mnie takim miejscem jest Twoje serce.

... i mimo, że śpimy rozdzieleni, pociesza mnie to, że zasypiamy pod tym samym niebem.

Mam wrażenie, że stoję gdzieś obok innych ludzi, oni pędzą, a ja stoję nieruchomo. Sztywna ze strachu, samotności i tęsknoty czuję, że wszystko mnie omija. Jestem sama z tym wszystkim, a nie potrafię sama się posklejać w całość. Krążę gdzieś między wspomnieniami, a realiami. I nagle w moim życiu zrobiło się ponuro i szaro. Ty jesteś moim kolorem, sensem i nadzieją. Może to mnie wszystko przeraża, może to tylko początki, a później wezmę się w garść? A może ja się do tego wszystkiego nie nadaję? Nie chcę pozbawiać Cię marzeń, szans na lepsze życie i pracę.
Wybacz mi, że jestem taka słaba...

Tęsknię za Tobą jak Kate za Jack'iem, jak Tristan za Izoldą i jak Romeo za Julią... Mam Cię jeszcze obok, więc proszę nie znikaj. Dopóki mam siłę walki, o nas, o siebie. Nie zabijaj we mnie uczuć, wrażeń i myśli. Nie chcę być kamieniem.