W moim śnie jesteśmy razem.
W moim śnie nigdy się nie kłócimy.
W moim śnie przebaczyliśmy sobie własne krzywdy.

Dlaczego między nami
nie może być tak, jak w moim śnie?
Dlaczego to złudzenie, jawa, sen?

Słodki sen nacechowany samymi pozytywnymi emocjami.
Najgorszy koszmar powtarzający się co noc.
Nie chcę...

Sen.
Splecione ręce, połączone serca, uśmiechy na twarzy.
Niewypowiedziane słowa, zawstydzające myśli.

Rzeczywistość.
Skrzyżowane ręce, pęknięte serca, grymas bólu na twarzy.
Za dużo wypowiedzianych słów, zawstydzające myśli.

Popatrzyła w dal swymi czarnymi jak węgiel oczyma...
Wiatr muskajacy ją lekko podwiewał jej włosy, sprawiając, że wygląda jakby czas zatrzymał się w miejscu.
Czuła się wolna.
Twarz w skupieniu, wyrażająca tak wiele emocji i jeszcze to otoczenie. Słońce opalające ją, plaża taka pusta, wody takie spokojne...
Chciała zatrzymać tą chwilę w pamięci. Ten niepowtarzalny czas, miejsce, wspomnienia.
Wiedziała, że nie przeżyje już tego po raz wtóry. Chłonęła to wszystko całą sobą.
Stanęła tak na chwlę myśląc.
Odgarnęła włosy z twarzy i ruszyła dalej, a chwila ta, została upamiętniona.

Gdzie jesteś, gdy wołam do Ciebie?
Gdzie jesteś, kiedy Cię potrzebuję?
Gdzie Twe ramiona, kiedy Twój uścisk jest mi potrzebny?
Nigdy Cię nie ma...
Proszę!
Wysłuchaj mojego wołania choć ten jeden raz!
Pragnę... O, jak bardzo pragnę!
Choć raz poczuć się tak spełniona.
Czuć tą chęć życia...
Nadziejo!
Nie opuszczaj mnie...!
Chociaż Ty bądź ze mną.
Ona mnie opuściła. Tak, ona- Miłość.
Odeszła...
Wzięła też i jego.
Potrzebuję Cię właśnie teraz, Nadziejo.
Bądź tu ze mną.
Chcę nowych sił. Chcę od początku zacząć wszystko, ale...
Brak mi Ciebie!
Nadziejo!
Gdzie jesteś, gdy wołam do Ciebie?
Gdzie jesteś, kiedy Cię potrzebuję?

Sekundy, minuty, godziny, dni.
Chwile…
Czas, kiedy byliśmy razem.
Ile to znaczy wśród tych wszystkich lat?
Nic.
Świat Nic sobie z tego nie robił.
Bo co mu po jednej parze?
Przecież jest ich miliony…

Nic – tyle znaczyliśmy dla całego otoczenia.
Na co komu kolejni zakochani?
Wszędzie można ich spotkać.

Ale wtedy to dla nas to wszystko było Nic.
Liczyliśmy się tylko my. Ja i Ty.
Otoczenie to dla nas było tylko dopełnienie naszego szczęścia.

Ale teraz i ja jestem dla Ciebie Nic…
Wspomnienie tych sekund, minut, godzin, dni.
Chwil…
O ile pamiętasz…

Bo może ja już nie istnieję?
Stałam się kolejnym elementem dopełnienia tła Twojego szczęścia?
Stałam się Twoim Nic?

A może gdzieś pośrodku tego wszystkiego staniesz i zobaczysz jak krzyczę?
Nadzieja… Tylko to mi pozostało – że nie zapomnisz o mnie choć jeszcze na jakiś czas.