Poetka żądna pochwał chciała być sławna i lubiana
pielęgnowała swój talent od białego rana
wypijała pyszną kawę, zagryzała pasztecikiem
otwierała szufladę poezji, zwaną zeszycikiem

i siadała z gracją na sofie, pisać cudne wiersze
żeby na lokacie uplasować pierwsze miejsce

w południe boska fraszka jej do rymu wpadła
a nocą zaglądała do swojego zwierciadła
kogoś wyśmiała, z innych zimnym sercem zadrwiła
- nie domyślą się, ja jestem zawsze taka miła !

kiedy poeci spali, ubrana we własnej duszy Zwierciadło
z marsem na czole stawiała "niewygodnym" minusa, gdzie popadło !
" tak być nie może, to ujma na moim honorze !Plama!
nie mogą być lepsi ode mnie, ja jestem pierwsza dama !

aż szara mysza ze strachu nerwowo drżała
bo poetka w gniewie ogon jej urwała !
przyznała się biedna mysza, że wszystkie wiersze czyta
i daje sama plusa, bo nie jest hipokryta !

Rzekła mysza poetom z kim mają przyjemność obcować
i przestali nieuczciwą poetkę chwalić i adorować
spadły poetce fiszki, życie zatoczyło koło sprawiedliwe
tak bywa, kiedy się patrzy na ludzi przez zwierciadło krzywe.

Każdy człowiek jest ważny dla ciebie na tyle , na ile okażesz mu serca.
Bo kochasz innych tak, jak kochasz siebie.

Inspiracją myśl użytkownika :

witka

są rzeczy których się nie robi
nawet wrogowi