Dziwne uczucie, kochać kogoś tak,że aż boli. Nie potrafię zrozumieć mechanizmu ludzkiego serca i mózgu, co najważniejsze swojego samego. Mimo upływu czasu zapomnienie o kimś ważnym staje się czymś trudniejszym niż wyprawa w Himalaje! Bo przecież wystarczy mieć fundusze, sprzęt i... w drogę! A w sprawie uczuć? Można powiedzieć,że wystarczy mieć silną wole, WYSTARCZY?! Dobre sobie. Kiedyś też tu pisałam, zabawne,bo bardzo dawno! I kiedy ponownie czytam moje stare wypociny mam ochotę płakać. Dlaczego? Bo w tedy po napisaniu tego pogodziłam się z najważniejszym mężczyzną w swoim życiu. A teraz.. Teraz to już nawet nie zamieniamy słów.. Nienawidzę mijającego czasu i przemijania tych najważniejszych rzeczy,osób.. Z pewnością chciałabym się puknąć w głowe w tedy kiedy coś potrafiłam spieprzyć. W tym momencie po prostu siedzę, na nikogo już nie czekam, co ja mówię, nie czekam już na niego, po prostu go nie ma...