Wszystkie chwile przed oczami przewijają się jak piękny film. Powiedz, że to był tylko sen, że wciąż jesteśmy razem, że wszystko trwa dalej. Powiedz, że wytrzymamy wszystko bo mamy siebie. Ale Ty juz nie umiesz. Nie wierzysz w Nas. Czuje jakby serce pękało mi w pół. W głowie mam jedną wielką pustkę. Teraz juz nie znaczę nic. Jestem niczyja.

04.04

siedząc na huśtawce na tarasie, z papierosem w ręce popijając ulubioną kawą rozmyślam o tym co spieprzyliśmy w tej miłości. zapewne było w niej za mało uczuc, za mało wspólnych chwil, za mało spotkań razem. za mało wszystkiego, aby ona przetrwała, dlatego jej już nie ma. chociaż nadal, gdy cię widze czuje jakieś nieodgadnięte przyśpieszenia bicia serce i przyśpieszony oddech. mogliśmy zrobic o wiele więcej, aby ona przetrwała, bo w końcu tak strasznie się kochaliśmy, prawda?