Czasami by zajść dalej, potrzeba się na chwilę zatrzymać i sprawdzić dokąd zmierzam.

Na ostatniej prostej nie zapomnij zabrać wspomnień. Dopiero stojąc u celu, mając sukces w garści, zobaczysz ile krwi i łez pełza twoją drogą, zobaczysz, że stoisz na końcu sam. Wyprzedziłeś wszystkich, którzy pomogli ci się odbić w chwilach, gdy brakło ci sił. osiągnąłeś wszystko, chodź nie ma to żadnej wartości.
Oddałeś swoje jedyne życie dopiero teraz rozumiejąc, że to czas był paliwem i jednocześnie tym do czego dążyłeś.
Stary.... spłonąłeś.

Zrobiłem jak należy, zanim było za późno. Nic to nie zmienia, nie przesunie też mojej granicy wrażliwości. Wygrałem akceptując swoją słabość, a nie udając siłę.

Istnieją ludzie, którzy potrafią z rzucanych pod nogi kłód, robić ognisko, są tacy, którzy się o nie potkną. Boję się tych, którzy udają, że ich nie widzą, ale najgorsze byłoby chyba zostać taką "czyjąś kłodą".

Przykry jest widok dwóch znających się od dawna ludzi, których relacje stały się chłodne, gdzie słowa miłości zastąpił brak szacunku i poniżenie. Znacznie bardziej smutne jest, gdy chodzi o własnych rodziców i znajdziesz całą masę wspomnień, gdzie sprawiają sobie przykrość i praktycznie żadnego wspomnienia z bliskością i czułością, a całą resztę próbuje sobie wmówić.
Trudno być innym, mając taki przykład i bardzo staram się traktować ich, jako wzór do nie naśladowania.

Ona jest jak cisza, przychodzi nieproszona. Wena zjawia się, gdy czuje dotyk chłodu, zostaje ze mną bo wie, że nadchodzi zima, we mnie.

Poruszona do głębi, przechyla głowę.
Oczy jakby już widziane, lecz nieznajome.
Usta wykrzywione i bólu grymas.
Straszny nadchodzi czas.

Każda zmiana wymaga poświęceń. Błędem jest uważać, że będzie to wygodne dla wszystkich.

Nie może być dobrze, gdy martwimy się o ludzi się śmiejących, jednocześnie akceptując tych płaczących.
Nie mówię tu o emocjach, lecz ocenie, według której wydaje się nam, że możemy szufladkować innych.

Żaden człowiek nie może zaczynać swojego życia od nienawiści, ona jest jak wirus, paraliżujący wszelkie organy, budzący w nas obojętność. Gdy dojdzie do tego etapu, wirus przechodzi na kolejnego nosiciela.
Warto ukierunkować swoje uczucia ku czynieniu świata lepszym.

Jeśli będziesz słuchać wszystkich, żyć tak by im pasowało. Będziesz musiał też nauczyć się umierać tak by im nie przeszkadzać.

Nie znoszę tej dziwnej potrzeby poprawiania każdego zdania, które nie jest zgodne z własną ideologią. Nie wszystko trzeba zmieniać, czasami jeżeli coś wisi krzywo, to ma tak wisieć.
Życie to nie jest dyktando, tu nie trzeba słowo w słowo.

Tak łatwo jest podjąć decyzję, nie znając jej wagi. Nasze błahe osądy, uśmiech czy grymas, słowo czy cisza. Dziś oznacza cenę, którą zapłacili nasi poprzednicy.

Daj sobie szanse, wybierz sercem. By twe milczenie, nie było głosem reszty.

Kajdany umysłu uczą nas pamiętać o swoich możliwościach. Wolność w tym wypadku objawia się zapomnieniem, że to było niemożliwe.

Jedyna chwila za którą tęsknię, to ta, gdzie czas nie ma znaczenia.