Czasami biegniemy za marzeniami, kroczymy w przyszłość i stawiamy krok za siebie.
Tylko trwając w miejscu, twardo stoimy na ziemi.

Siłę do pokonywania niezwyciężonego, zdobywa się w chwilach, gdzie udało się wygrać, chociaż zabrakło już sił.

Prawda będzie kaleczyć i rozrywać, osunie fundament i wstrząśnie najtwardszym. Nigdy jednak nie tchnie zwątpienia tam, gdzie od początku dodaje się jej do zaprawy.

Nawet pytanie rzucone w pustkę i wracające echem, niesie odpowiedź.

Czas wszystko zmienia.

Wiele kobiet próbuje zrzucić to, co wielu facetów chętnie chciałoby złapać.

Kwiat pozostawiony bez opieki nie zginie, tylko przystosuje się i od tego czasu nazywać się będzie chwastem.

Słowa obojętne wchodzą jednym wychodzą drugim uchem. Te sprawiające ból są jak szrapnele, przelecą przez nas zostawiając poszarpane fragmenty duszy.

Cisza wypełnia puste serce, jak grzmot za myślami wyrywa ze szczęścia. Prawdziwym mordercą jest ten, kto odbiera sens istnienia.

By zdobyć wiedzę poświęca się czas. dla zdobycia mądrości czas poświęci nas.

Siłą wiary jest krzesać tam gdzie inni utracili już płomień nadziei.

Życie nie szczędzi rozczarowań. Jeden się ugnie, drugi uniesie.

Istnieją ludzie, którzy potrafią z rzucanych pod nogi kłód, robić ognisko, są tacy, którzy się o nie potkną. Boję się tych, którzy udają, że ich nie widzą, ale najgorsze byłoby chyba zostać taką "czyjąś kłodą".

Nikt nigdy nie sięgnąłby kosmosu, gdyby nie nauczył się porzucać rzeczy, które dawniej niesamowicie przydatne, teraz zwyczajnie nam ciążą.