Kedar

Sądząc że wyginamy reguły pod własne potrzeby mocno się mylimy.
Tak naprawdę to my się zmieniamy, my naiwni.

Liczy się chwila, dla niej trwamy o nią walczymy. Lata i miesiące mijają powoli nieświadomie w poświęceniu, ugięciu i braku perspektyw, nie dajmy tym chwilom zginąć.

Odcięcie od korzeni nigdy nie przynosi niczego dobrego.
Pamiętaj kim jesteś, kto wróg, kto kolega.

Obdarty z marzeń i radości sporych, czuje słodki smak porażki, spływa po ramionach.
Uśmiech szeroki, twardo znieruchomiały, oczu pustka przeraża w ostatnim wyrazie twarzy.

Prawo do wieczności roszczymy młodzi, nie rozumiejący ogromu, który chcemy objąć.

Wina za uśmiech, słowa za czar.
Niezrozumiały bywa miłości żar.

Jedno słowo zastąpi całe zdanie, jedna cisza zastąpi milion słów.

Prawem dnia jest budzić do życia, tak jak nocy przypisywać mroku głębi w nas odkrycia.

Lepiej nie zakładać w ciemno setki, gdy wracają do nas same betki.

Siedzę na krawędzi łóżka i nie wierzę, to już za parę godzin, zmieni się wszystko. Nigdy jeszcze nie byłem tak szczęśliwy i tak przerażony. Rano nadchodzi cicho.

Nigdy jeszcze nie byłem tak szczęśliwy będąc jednocześnie tak przerażony. Jak ptak przed pierwszym lotem, odliczam dni, niedługo wszystko się zmieni, nie zabierając, a dając; z dwojga jedno w odwiecznego kręgu życia chwili.

Gdy zapomnę o swoim kierunku, gdy pójdę zbyt szeroko, spoglądam na blizny dłoni, które dotknąć chciały niedoścignionego. Każda rana przypomina, walczy się do końca. Nigdy nie odpuszczać.