Słowa stają się obrazem myśli, dopiero gdy te poznają jak nazywać kształtem uczucie.

Kwaśną ma się minę, gdy słono płacić trzeba, za słodkie występki i cierpkie słowa.

Fajnie byłoby być ponad wszystkim, jednocześnie być częścią czegoś wielkiego. Tworzyć i nie być odpowiedzialnym, kochać, ale nigdy nie mieć złamanego serca.

Bo w życiu to tak trzeba żyć, jakby się już nic nie chciało mieć więcej chcieć.

Szał to taki stan, gdy wiesz że możesz, chcesz, tylko nie wiesz jak.
Obłęd jest ciekawszy- możesz, chcesz i nie wiesz jak ... przestać.

Gdy bliskość ktoś ci okazuje, lepiej się odsuń, może blefuje?

Gdy ci smutno, gdy ci źle. Spójrz na innych, im też.

Cała sztuka to uwięzić, dając wybór.
Oczekiwać akcji, znając już reakcję.

Jesteśmy świadkami czasów, ludzi żyjących w biegu. Obok siebie, mieszkających wspólnie, ale nie razem.

Ciężko zrozumieć, jak ta "nienaturalna" bliskość, oddala od siebie członków jednej rodziny.

Gdy stracisz grunt pod nogami, może to czas rozwinąć skrzydła?

Aneksją Własnego zdania, są poglądy wtłoczone w kolportaż naszych potrzeb.

Polityka strachu sprawdza się tylko tam, gdzie starania rozumu, odpadły w przedbiegach.