Cała sztuka to uwięzić, dając wybór.
Oczekiwać akcji, znając już reakcję.

Jesteśmy świadkami czasów, ludzi żyjących w biegu. Obok siebie, mieszkających wspólnie, ale nie razem.

Ciężko zrozumieć, jak ta "nienaturalna" bliskość, oddala od siebie członków jednej rodziny.

Gdy stracisz grunt pod nogami, może to czas rozwinąć skrzydła?

Aneksją Własnego zdania, są poglądy wtłoczone w kolportaż naszych potrzeb.

Polityka strachu sprawdza się tylko tam, gdzie starania rozumu, odpadły w przedbiegach.

Słowo jest nutą, tylko od ciebie zależy jaki nadasz jej wydźwięk.

Początek jest w miejscu, gdzie spotykasz koniec swojego błędu i możesz iść z czystym sumieniem w dowolną stronę.

Bardzo łatwo zapomnieć wniosków, błędy są z nami na zawsze.

Otacza mnie chłód gdy stoję pośród drzew nocą. Raniący blask ekranu wiadomości, sprawia, że czuję się tam obcy.
Tyle krzywdy i cierpienia, niepotrzebnego bólu i niesprawiedliwości.
Chłód trafia prosto do serca, intymnie rani moje drażliwe miejsca. Będąc młodym ojcem nie boje się obecnej za mną nicości. Chcę tylko by moja malutka, nie zaznała w życiu tak obrzydliwej ludzkiej nienawiści i obojętności.

Bezlitosną ceną chwili jest wieczność na myślenie o każdej, szczególnie tej niewykorzystanej.

Tłusty Czwartek to chyba jedyny dzień, gdzie można powiedzieć do swojej lubej "Mój pączuszku", nie oczekując odwetu.

Idąc po trupach, gdy ujrzysz cel i staniesz nad przepaścią. Nie oglądaj się za siebie.