W złości nie ma złego, w miłości wspaniałego. Uczucia bez ludzi są tylko słowami.

Bywa, że trzeba urobić ręce po łokcie i zostać z czystym sercem. Bywa, że szeroki uśmiech jest zapowiedzią zgnilizny, która leje się z ust.

Dzisiaj wygrałem, laury odebrałem, znów jestem na szczycie. Czy ja tego chciałem?

Idąc twardo po trupach, nie zapomnij umywać od nich rąk.

Zanim nazwiesz ją mądrością, powiesz o niej nuda. Gdy zrozumiesz czym była, nazywać się będzie doświadczeniem.

Wyobraźnia ma siłę niszczenia pewności siebie. Ciekawe jest, że pewność siebie często okazuje się być jedynie rozbujałą wyobraźnią.

Słowa lecą i niszczą. Słowa burzą co wstawało latami. Słowa spływają po ustach i plamią ubrania, dłonie, piasek. Nie zakładajmy bezpiecznych... gdy wokoło oczy patrzą w nas, twarze pełne bólu... masek.

Wątpliwość rozjaśnia w głowie, sieje ziarno nadziei w sercu i zapuszcza korzenie w nogach.

Potrzeba ekspozycji swojej siły, jest oczywistym sygnałem maskowania ogromnej słabości.

Strzeż się zbyt silnych uczuć, te słabsze jak paliwo, pozwolą ci polecieć. Uczucia skrajnie silne, też jak paliwo... polane po ramionach, głowie...

Ułomność pamięci jest tragedią umysłu i błogosławieństwem Serca.

Te szybkie chwile ciągną się przez wieczność. Momenty ogromne, mijają w oka mgnieniu.

Rutyna jest przekleństwem szarej codzienności, będąc jednocześnie wybawieniem od stale zmiennej jaskrawości.

Tęsknota to nie jest poczucie pustki po tym co było, a strach przed nadpisaniem istniejących już wspomnień.

Jak na ironię w obezwładniającej ciszy, chłodzie i łaknieniu towarzystwa, największym, czego można nie objąć, granicami przerażenia, jest cichy szept tuż obok.