Tęsknota to nie jest poczucie pustki po tym co było, a strach przed nadpisaniem istniejących już wspomnień.

Jak na ironię w obezwładniającej ciszy, chłodzie i łaknieniu towarzystwa, największym, czego można nie objąć, granicami przerażenia, jest cichy szept tuż obok.

Uważaj, będąc częścią czegoś większego, nikt nie będzie się zastanawiał czy cię wymienić, gdy tylko przestaniesz pasować.

Na ostatniej prostej nie zapomnij zabrać wspomnień. Dopiero stojąc u celu, mając sukces w garści, zobaczysz ile krwi i łez pełza twoją drogą, zobaczysz, że stoisz na końcu sam. Wyprzedziłeś wszystkich, którzy pomogli ci się odbić w chwilach, gdy brakło ci sił. osiągnąłeś wszystko, chodź nie ma to żadnej wartości.
Oddałeś swoje jedyne życie dopiero teraz rozumiejąc, że to czas był paliwem i jednocześnie tym do czego dążyłeś.
Stary.... spłonąłeś.

Zrobiłem jak należy, zanim było za późno. Nic to nie zmienia, nie przesunie też mojej granicy wrażliwości. Wygrałem akceptując swoją słabość, a nie udając siłę.

Samotność ma dwojaki wymiar. Pierwszy gdy ją poczujemy i kolejny, gdy ją zrozumiemy

Słabość to jedynie słowo. Siłą jest milczeć, gdy słabi krzyczą.

Czasami biegniemy za marzeniami, kroczymy w przyszłość i stawiamy krok za siebie.
Tylko trwając w miejscu, twardo stoimy na ziemi.

Siłę do pokonywania niezwyciężonego, zdobywa się w chwilach, gdzie udało się wygrać, chociaż zabrakło już sił.

Prawda będzie kaleczyć i rozrywać, osunie fundament i wstrząśnie najtwardszym. Nigdy jednak nie tchnie zwątpienia tam, gdzie od początku dodaje się jej do zaprawy.

Nawet pytanie rzucone w pustkę i wracające echem, niesie odpowiedź.

Czas wszystko zmienia.

Wiele kobiet próbuje zrzucić to, co wielu facetów chętnie chciałoby złapać.

Kwiat pozostawiony bez opieki nie zginie, tylko przystosuje się i od tego czasu nazywać się będzie chwastem.

Słowa obojętne wchodzą jednym wychodzą drugim uchem. Te sprawiające ból są jak szrapnele, przelecą przez nas zostawiając poszarpane fragmenty duszy.