Nie wiem
gdzie mnie prowadzisz

nie widzę
śladów stóp

tylko czas
nie zwalnia

gubię się
na życiowych zakrętach [...]

Jest jeszcze
we mnie takie miejsce

gdzie wszystko
to co nazwane

dotknięciem twoich słów
budzi we mnie wiosnę

i rozkwitam na oczach
w kolorach tęczy [...]

Pisz
gdy słowa odrywasz od myśli

pergamin zniesie
każde twoje zawahanie
a twoje uniesienie
pióra będzie jak szelest

niedokończonych wyrazów
wersów zaklętych
w wierszu popełnionym

metafora nigdy nie śpi
przechadza się z księżycem
jest jak twój cień
kroczy twoim zamyśleniem

Z perspektywy
mojego błękitnego hamaka

wszystko mi dziś zwisa
na luzie odpływam

nie goni mnie czas
zabieram książkę

i bujam się na całego
kartki przewracają się same

chwytam wiatr w żagle
oddycham nektarem kwitnącej wiśni

przymykam oczy na świat
krajobrazy kłębią się w mojej głowie

Jeszcze śpię
wtulona w swoje myśli

już prawie dzień
cięższa od snów
powieka ledwo drga

zawieszona na linie
chwytam się życia
odgarniam czarne ćmy
z zakamarków duszy

oddycham płytko
respirator lęku
miarowo podaje tlen

Wierzyłam
kiedyś w lepsze jutro

gdy rzucałeś mi
mi do stóp
cały świat

byłeś wczorajszym snem
co spełniał się nad ranem

letnim powiewem wiatru [...]

Z krótkich chwil
utkane jest życie

czasem odrywam
od siebie

dawną część
fragment tego

o czym chciałabym zapomnieć
namiastkę spokoju

i wyrywam ze snu
mroczne ćmy

co spać nie dają
i rzucam na wiatr

słowa co przyległy
do serca

Filigranowe motyle
odrywają się od ziemi

szelestem drżącym
lekko unoszą się w powietrzu

i znosi je wiatr
ciepłym powiewem lata

widzi je staruszka
siedząca w ogrodzie [...]

Tyle się jeszcze
może zdarzyć

noc pachnie
zapachem wanilii

a ty mówisz
do mnie

słowa płyną
wierszem [...]

Ze skrzydeł
aniołów

bielsza od chmur
niewinnie skulona

w pąkach
czeka na dotyk

drżącą łodygą
pochyla się

w blasku gwiazd
wygląda jego zapatrzenia

a potem zakwitnie
piękniejsza o ten blask

Winna dziś
jestem sobie
to zapatrzenie

spektakl wieczorny
odrywa mnie od rzeczywistości
chwila zapomnienia

powietrze pachnie jaśminem
trawa mięknie pod stopami
[...]

Myślałem
zostawię za sobą świat

ocean pochłonie
mnie bez reszty

tu fale
nie potrafią mówić
rozbijają się tylko o brzeg

w bezdennej ciszy [...]

Jeśli nie mogę biec
wychodzisz mi naprzeciw

gubisz mnie
w najczystszej postaci
pod powiekami jestem
masz mnie na końcu języka

jestem nieskazitelna
pod dotykiem znikam
zatrzymuje na krawędzi
jeszcze twój oddech

Taka miłość
kradnie nam serca na zawsze

przemijamy
w ułamku sekundy

zmieniamy swoje
podejście do życia

próbujemy dopasować
kolejne elementy układanki [...]

Lubię wracać sercem
tam, gdzie zatęskniła dusza

kiedy zatapiam
się w ciszy

myśli unoszą się
gdzieś w błękicie

nie płosz tej chwili
niech trwa