Kłębią się
jeszcze we mnie

te nienazwane słowa
zapomniałam je oddać
Tobie tamtego lata

stałaś tam w sukience
w malowane maki
włosy rozwiewał wiatr
[...]

„Drzewo miłości rośnie jedynie na ziemi pokory.“ — Katarzyna ze Sieny

Kiedyś przyjdę
ostatni raz
popatrzę moimi
oczami w zachwycie

kiedyś będę
takim szeptem wiatru
który będzie tulić
twoje policzki

sercem wtulonym w twoje
promykiem słońca
gdy niebo zasnują
czarne chmury

W poświacie księżyca
zarys ciał przypomina

dwa półcienie
którym tylko dotyk
pozwala widzieć
kształty i miejsca

gdzie na wyciągnięcie dłoni
pasma i ścieżki
na dolinach i wzgórzach [...]

Wiersze
nie muszą być dobre

im potrzeba więcej słońca
gdy w cieniu szuflad
giną zapomniane

wiele słów ucieka
nam spod palców

ale przecież dusza [...]

Jest mi wszystko jedno
- rzekła samotność

jestem zawsze w drodze
choć mam jeszcze dom

to w nim puste ściany
na nich obrazy bez ram

parapety na ,których siada
tylko stary rudy kot [...]

"Wiem, co to znaczy być dniem i nocą: zawsze razem i nieustannie osobno."__Nicholas Sparks

Miłość twoja
utkana pajęczyna
unosząca się na wietrze

z bliska nieskazitelnie piękna
z przejrzystych pereł rosy
w dotyku nierozerwalna

ozdobiona bukietem róż
z twojego ogrodu obietnic
frywolnym,zalotnym motylem
budzącym usta w rozkwicie

lecz w dążeniu krucha
pozbawiona oparcia
drżąca,niestabilna łodyga
pochyla się w różnych kierunkach

Już tylko cisza
pomiędzy nami gra

wiem ,że mnie słyszysz
bo każda myśl

tworzy niewidzialne słowa
które tylko ty odczytasz

czasem jesteś wiatrem
co rozwiewa moje czarne myśli [...]

Z dawnej mnie
cóż zostało dziś

kilka zapisanych kartek
chowam na dnie szuflady

człowiek nie pomieści
zwiniętych w kłębek uczuć

obrastam ciszą
tak lżej będzie odpocząć [...]

W amarantowej
oprawie chmur

ściele się jedwab nocy
bez gwiazd dziś

cisza kładzie
się w spojrzeniu

zamyka nam usta
by zmysły ożyły [...]

Lubię być
twoim ramieniem

gdy opierasz nasz świat
na krawędzi palców

jesteśmy dotykiem
całością dwóch części

stawiamy sobie granice
do przekroczenia [...]

W człowieku wiele
ran się żarzy

i choć pokrył je
tamten żal

płoniemy na stosie
własnych pragnień

choć wiele z nich
przygasa jak ten płomień [...]