Nie lubię zwykłych relacji, pustych i nic nie wnoszących do mojego życia. Lubię natomiast szczere zaangażowanie, bycie tak naprawdę. Nieważne czy chodzi o miłość czy przyjaźń. Odnalezienie wewnętrznej równowagi nie jest proste, to długa droga, którą człowiek pokonuje każdego dnia. Przychodzi jednak taki dzień, w którym zdajesz sobie sprawę z tego, że jesteś szczęśliwy. Po prostu. Chciałabym umrzeć kiedyś bogata. Bogata w relacje, doświadczenia i spełnione marzenia. Robię wszystko, by tak się stało. Kiedy człowiek staje na rozstaju dróg, szuka drogowskazu lub kogoś, kto powie mu którędy pójść. Wskazówki są jednak w nas samych. Spokój ducha to już dobry fundament do odnalezienia siebie i swojej drogi. A jeśli jeszcze otaczają Cię dobrzy i szczerzy ludzie, to już jesteś zdecydowanie bliżej celu.

I właśnie wtedy, kiedy najbardziej boli, serce na wpół rozdarte zostaje samo. Na pastwę losu, a bardziej ludzi, którzy potrafią to wykorzystać. A Ty dalej patrz i stój, patrz jak jej serce pęka.

Ludzie potrafią wyolbrzymiać tylko nieszczęścia, a spróbujcie każdego dnia wyolbrzymić chociaż jedno, małe szczęście, a zobaczycie jak się zmieni Wasz świat!

A gdybyśmy potrafili przyznać się do błędu to przecież wszystko byłoby inne. Wróciłaby nić nadzieji na powrót szczęscia. Ale nie, jesteśmy na to zby dumni. I zbyt pyszni.