Wiersze — karykaturalna

usłyszysz mnie kiedyś w innej galaktyce
rozumiejąc że już niczego się nie wstydzę

You struggled and cursed me
As if I were to blame
But I don't deny it
I wasn't easy to tame

When the flicker has sparkled
And nights made it long
How many years it took you
To see on your own
That nothing was dying
It lied in the snow
And it froze and it stayed
Living but cold

- I called it love

zawieszam się nisko
Ognisko
Wygasło we mnie nie ma
Iskry

Sama w sobie ciemności
Udzielam sakramentu akceptacji

W samotności drzwi otwierają anioły
Otworzą mi gdy światu wystarczy
Mojej obecności

kruszysz się we mnie
nie wiem gdzie dokładnie
na pewno gdzieś na dnie
tego kim jestem
a Ty?
kim jesteś
kruchy świadku mojego odbicia

odruchy bezwiednie składają się z
tych momentów w których było umiarkowanie
dobrze [...]

Dajesz mi mizerne ultimatum mogę nie żyć jutro
tak samo
Jak nie żyję kazdego innego dnia
Coś we mnie prosi o rozapcz
Nie umiem dokonać niczego innego oprócz
Rozdarcia
Chcę z Tobą zostać
Bo z Tobą przyszłość tak samo niepewna
I tak samo skrzyć się będą moje marzenia
Niczym niezrealizowany w pączku kwiat

Twoje włosy pachniały
wszystkim co miałam
chociaż nie umiałam kochać być kochana
nie umiałam
Ciebie doznać przeżyć przeistnieć
nie umiałam dotknąć przeczuć przetrwać
nieuciec
nie umiałam cierpliwości
wyrozumiałości dla ran dla Ciebie
nie umiałam być

chociaż
miałam wtedy wszystko

błękitne niebo
spogląda w moje oczy
i obłoki daremnie szukają
odbicia szklanych sosen spod
wiatru wynurza się światło
mknie
poprzez przestrzeń
dodając niedopowiedzeń w załamaniach jestem

niedzisiejsza
niewczorajsza [...]

Cisza doskwiera
Plamy na słońcu
Nocne przebarwienia świat(ł)a

Pustka odczynia
Wszystkie słabości
Moja wiara jest nag(ł)a

Kruszeje dotyk
Barwi oddech
Byłam tam byłam widzia(l)na

Pozwól mi się zbierać na granicy istnienia
Moje ciało pragnie czegoś innego
Umysł naświetla złe drogi
Pozwól mi się gubić

Wierzę w Ciebie chociaż
Nigdy w nikogo nie wierzylam
Pochowałam jedno ciepło

Straciłam Cię ze snów
Moja wina jest olbrzymia
Ale nie każ mi zaczynać od ciemności
Daj się powstrzymać

Obudziłeś we mnie tęsknoty
Obudziłeś we mnie dom

A teraz jesteś obcy
I obco mi tu

Uważaj na mnie, gdy tonę
Nawet jeśli nie śnię już o Tobie

Ścierasz mi z powiek wszelkie granice
Nie wiem gdzie sie zaczynam o świcie
Jaśniejesz
Ogląda się pośpiech za siebie
Powiedz
Ja nie znam słów ani wiele nie mogę
Bądź mi czymś nowym
I obcym

Potrzeba mi innych planet
W dusznym pokoju stroniącym od nazw
Pełnym od ciszy
Uśmiechnij się nic mnie bardziej nie zachwyca niż
Powiew ciepła od Twego stalowego odbicia

Bo
Odkąd
Jestem
Emocje

Słabną
I
Emanują nicością

Nie umiem
Życie
Blask zabiera unieść się wzajemnie
Na rękach pełnych tworzenia
Nie tego co trzeba odejść
Tamten kominek daleko w lesie wciąż płonie a z nim lasy nie przeraziły Cię
Krajobrazy zniszczeń  moje upadłe oczy
Sama miałam za nic
Mogłeś wczesniej uwierzyć w gwiazdy
Nim one zwątpiły w nas
Prowadzić
Wolałeś zagrać nimi w karty
Jeszcze nie wiesz że za wszystko trzeba
Będzie zaplacić płacz
Mój się odbił i wraca
Wpada w Twoje ramiona nie opuści
Cię nim skonasz
Nadchodzi zmierzch przymknij oczy
Ostrzegam Cię z przyszłości

Nie wiedziałeś o co prosisz

wypełniamy się po brzegi
nieistotnymi faktami
aż do złamania napięcia powierzchniowego
aż do przelania się w niedorzeczności
aż do braku ostatecznej definicji
aż do załamania rąk
w ciszy
która z czasem zlewa się w powszedniość

możesz złagodzić upadek wyłączeniem przeczuć
odczuć i wiary
pozostawić wszystko fizyczności
odejść wpół martwy, złamany
otulony uśmiechem
uboższy o barwy
o całe ich spektrum

ale przez szczeliny sączy się krzyk
przez dziurke od klucza jeszcze możesz dojrzeć - świat jakim jest
bez uproszczeń
bez czasu, przestrzeni i kontekstu
bez dotknięć, pojęć i znaczeń
możesz jeszcze przymróżyć oczy i upaść
w ostatnim akcie odwagi

Przyszedłeś w nocy
Wypluty
Cała twoja parność i ten żal co
Nie miał imion
Zostały wchłonięte
Na poczet funkcjonowania
A głos drgał jeszcze
Gdzieś tajemnica
A w kieszeni klucze
Po omacku bez światła
Strumień świadomości

Żyjemy
Weź sie k*rwa postaraj

chciałam zniszczyć to wszystko
co mnie niszczyło nie wiedząc
że wystarczy oswoić w sobie

miłość