To ballada o powrotach,
które tłoczą się w kolejkach,
snują się bez celu ulicami,
jadą przepełnionymi tramwajami.

To ballada o powrotach,
które pędzą razem z wiatrem.

Przychodzą, jak pory roku,
zmiany pogody,
jak noc i jak dzień.

Czasem dobrze znane,
czasem spodziewane,
wyczekiwane albo niechciane,
ale nigdy takie same.

Uśmiechają się, płaczą,
szydzą, cieszą się, uciekają,
rozmawiają, zakłócają spokój, rytm dnia,
marudzą, wprowadzają w zakłopotanie,
czekają.

Powroty w to samo - inne miejsce.

Kot codziennie rano siada na parapecie,
patrzy i czeka na mleko
i na spojrzenia.
Zwykły kot,
a jednak codziennie rano wraca
w to samo miejsce.

Powraca mąż do zdradzonej żony,
powraca starsza kobieta do sklepu na rogu po chleb,
powraca człowiek rozdający gazety na ulicy na tą samą ulicę, ale z innymi gazetami,
powracają ludzie ze swymi straganami z warzywami,
powraca córka do skłóconej rodziny,
powraca kot,
codziennie rano
i czeka na swoje mleko.

Powracają wspomnienia,
które nie mogą odejść bezpowrotnie.
Powraca szczęście.
Lepsze?
Gorsze?
Inne, obecne, najlepsze w danej chwili.

Kota dzisiaj nie było,
ale na pewno jutro powróci.

To ballada o powrotach ludzi w kotach.

cześć
jestem K.
mam 19 lat
za tydzień dopadnie mnie stres przedmaturalny
wieczorem
tak to na pewno będzie wieczorem
pewnie nikt mnie nie pocieszy
nikomu się nie uda
jak zwykle
A. będzie próbowała
porozmawiamy chwilę
doda mi otuchy
K. może się zainteresuje
ale nie zrozumie
R. może się odezwie
albo go w ogóle nie będzie
nie
on mnie podniesie na duchu
S. pójdzie ze mną na spacer
B. i W. się pouśmiechają
pewnie to tak będzie
ale to będzie przed polskim
nie boję się polskiego
boję się że zaśpię
polski mogę napisać nawet teraz
chyba
gorzej będzie z matematyką
chcę ją napisać dobrze
powinnam się jej jeszcze pouczyć
pouczyć matematyki
kto się uczy matematyki
mogłabym zrobić kilka zadań
kilkanaście
kilkadziesiąt
dwa na dzień
to szesnaście
a angielski to
angielski napiszę
nie napisałam jeszcze pracy na polski
kiedyś napiszę
dziś wypożyczyłam książkę z wierszami
ale moja praca maturalna
nie ma nic wspólnego z poezją

cześć
mam na imię K.
za tydzień zdaję maturę
mam nadzieję
że zdam

26.04.2011

Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.
Między nami jest wielka przepaść.
Zbliżam się do niej czasami,
przez jakiś czas żyję na krawędzi.
Nie wyciągasz dłoni, nie budujesz mostu,
nie widzisz mnie.
Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.

Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.
Między nami jest przepaść, duża…
Czasem patrzysz na nią, patrzysz w dół,
a potem na mnie.
Wyciągasz dłoń. Czasem. Nie dosięgam.
Budujesz most, powoli, niesystematycznie,
włóż więcej serca, a most nie będzie nam potrzebny,
miłość dodaje skrzydeł, ale
między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.

Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.
Był.
Nie uskrzydliło nas nic.
Most był.
Most zerwaliśmy, sam się zerwał?
Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.

Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.
Wyciągałam rękę. Nie widziałeś.
Wyciągałeś rękę. Nie patrzyłam.
Krzyczałam, byś przeskoczył. Nie słyszałeś.
Krzyczałeś, bym skakała. Już nie chciałam.
Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.

Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.
Uśmiechałeś się do mnie.
Śmiałam się do Ciebie.
Chciałam wyciągnąć dłoń, ale się bałam.
Czego Ty chciałeś? Nie wiem.
Między Tobą a mną nie ma żadnego mostu.

Czemu ty, niemądry Ikarze,
leciałeś szczęśliwy prosto do słońca?
A twój ojciec ratował cię przed upadkiem.
Ach! Ty miałeś ojca...

I czemu ty, niemądry Ikarze,
kiedy ku morzu spadałeś,
nie wołałeś żadnej pomocy,
żadnych słów do ojca nie wykrzyczałeś?

Twój ojciec przecież tylko kazał ci lecieć,
żadnych wyraźnych wskazówek nie dawał,
a gdy spadałeś... krzyczał żeś głupi,
w ogóle się do ciebie nie przyznawał...

Więc czemu ty, Ikarze, w marzeniach leciałeś do słońca?
Czemu ty, Ikarze, kochałeś takiego ojca?