Słowa, które milczą.
sny, które stają się rzeczywistością.
Zapomnienie, które pamięta.
Serce, które czeka na to, aż ktoś je otworzy.
Myśli, które niszczą, dając łzy.
Ból, który wciąż powraca.
Wszystko jest żartem?
Panie, ratuj,
bo boję się siebie samej.
Tylko Ty możesz coś z tym zrobić.
Moje pomysły się wyczerpały.
Nie mam sił.
Mam tylko puste ręce i zranione serce.
To wszystko co mam, co mogę dać.

Nieważne,
ile czasu spędziłam,
próbując o Tobie zapomnieć.
Nieważne,
ile czasu zadręczałam się
złudzeniem, że wrócisz.
Nieważne,
jak bardzo musiałam walczyć,
by nie przegrać.
Nieważne,
ile miliardów łez wylałam
wpatrując się w Twoje zdjęcie.
Nieważne.
Ciebie i tak już nie ma.
I nie będzie.
a może nawet nigdy nie było.
Nieważne...

Zatracam się w bezsensie.
Wracają wspomnienia.
Tak piękne. Tak niechciane.
Ciągle widzę Twój uśmiech na tle naszych słów.
Pamiętasz, jak było nam dobrze razem,
nie potrzebowaliśmy słów, wystarczyła sama obecność.
A teraz, bez nas nie ma już nic.
Tylko pustka.
Tylko chłód i tęskne bicie serca...

Prawdziwy przyjaciel to ktoś, komu bez względu na wszystko, możesz o wszystkim powiedzieć bez obaw, że cię wyśmieje. Jak krytykuje - to konstruktywnie, zawsze podbuduje i, co najważniejsze - nigdy NIE ZAWODZI.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
dziękuję, Oleńko ;**